Frauenliebe und Leben

 Vanmiddag een recital van de "Vrienden van het Lied" in Zeist. Het was mooi weer en Roos stelde voor om dan naar Zeist te gaan lopen; goed idee en zo waren we al (te) vroeg op weg gegaan, lekker door het zonnetje en via ons eigen bos en op geleide van een track die Komoot zelf voor ons had geconstrueerd. We zouden zelf heel anders zijn gegaan maar lieten ons gemoedelijk door "Truus" de weg wijzen. Ik vind dat erg makkelijk die spraak gestuurde aanwijzingen; hoef je niet voortdurend op je beeldschermpje te turen; ik mopper ook wel eens op "Truus": ja, nou weet ik het wel!" als ze voor de zoveelste keer zegt dat je nog 500 meter moet gaan op een kaarsrechte weg. Uiteindelijk waren we veel te vroeg op de bestemming en gingen we nog even van het zonnetje genieten.
We werden allervriendelijkst ontvangen; we waren hier al eerder geweest bij een recital van Francis van Broekhuizen; nu waren het Claudia Pataca en haar begeleider Marien die voor ons Schumanns' prachtige liedcyclus "Frauenliebe und Leben" voor ons gingen zingen. Ik had me erop verheugd; Roos en ik hebben die cyclus voor zover ik hem kon begeleiden ook gedaan en hier en daar greep het mij echt aan, vooral het laatste lied: "Nun hast Du mir die erste Schmerz getan! Die aber traf!". Dan is hij dood gegaan en daar heeft ze veel verdriet van. Vervolgens gaat dan de piano weer de begin strofe van het eerste lied inzetten en dat roerde me altijd zo. Dan zonder de zang, maar het hakt er dan in; een overpeinzende strofe. Terwijl ik dit schrijf voel ik gewoon de emotie die deze muziek bij mij oproept.