Allemaal associaties

 Gisteren kreeg ik via de "Half11" WhatsApp groep van de donorkinderen een bericht van Martijn waarin hij mij opmerkzaam maakte op een artikel over het positief effect van wandelen; een artikel in de NRC, kennelijk, ondanks de grote afstand van Indonesië tot NL de krant die hij leest. Uiteraard heb ik dat artikel direct gelezen; het was geschreven door een Ierse neurowetenschapper, Shane O'Mara. Deze O'Mara streeft er net als ik naar om dagelijks te wandelen; hij 15 km per dag, ik 10 moet ik bekennen, maar loop er vaak ook meer, tegen de 20, maar dat haal ik niet dagelijks. Maar wat mij bijzonder treft is zijn opmerking over wat wandelen met ons brein doet: citaat: "We laten onze geest de vrije loop en juist daardoor zijn we in staat herinneringen, gedachten en gevoelens in een nieuwe context te plaatsen." En dat is juist wat ik ook zo ervaar met wandelen, met name in je eentje wandelen, wat velen naar ik verneem juist "saai" vinden. Overigens ervaar ik dat "de vrije loop geven" vooral als associatief cerebraal bezig gaan en dat ervaar ik vaak ook terwijl ik lees of muziek beluister of op de fiets zit of gewoon zit te mijmeren op mijn balkonnetje. Door het ontbreken van TV en de aversie van computer spelletjes, games geheten en de LAT-relatie heb ik natuurlijk ook alle tijd van m'n leven om lekker te lezen, te wandelen en associatief na te denken har har.
Vanmorgen had ik zo'n associatieve reeks; allereerst lag ik natuurlijk te lezen in dat leuke boek over de geschiedenis van wetenschap en techniek (zal titel en schrijver nog wel eens vermelden); ik kwam bij de ontwikkeling van de elektriciteit een persoon tegen met de naam "Pepper", en aangezien in die tijd elektriciteit vooral vanwege de merkwaardige effecten als rechtop staande haren en vonkjes bij het kussen betekende, dacht ik direct aan "Sergeant Pepper" met zijn circus, op muziek gezet door de Beatles. Ik ging dus direct ook naar deze heerlijke muziek luisteren terwijl ik intussen de flat aan het stofzuigen was; de muziek kon ik afgezien van het eerste nummer dan ook nauwelijks horen boven het geluid van de stofzuiger uit. Maar toen ik klaar was hoorde ik het nummer "Good morning", dat begint met dat hanen gekraai en het driestemmig gezongen "Good morning". En dat deed mij direct herinneren aan een gebeurtenis in mijn studententijd, in mijn dispuut PROIRA. Mijn dispuutsgenoot/jaargenoot/studiegenoot Hans van der Sloot had een bandrecorder meegenomen en daarop werd SergeantPepper die avond natuurlijk ten gehore gebracht, met dat lied "Good morning". Dat heeft die arme Hans de volgende morgen, daartoe op het idee gebracht door mij bij het ontwaken aangezet, zodat de hele troep wakker werd. Hij werd door de goegemeente onder de koude kraan gezet. Allemaal associaties dus en dat heb ik bij het wandelen voortdurend, niet geïnspireerd door een boek, maar gewoon door de omgeving en het natuurlijk emergerend proces van het brein, waarin telkens gedachten opspringen; heerlijk vind ik dat.