Een kerf in een houten bank

 

Een herinneringskerf in een houten bankje?

Afgelopen maandag maakte ik een wandeling in een gebied waar ik nauwelijks bekend ben. Ergens in dat gebied zag ik een bank met daarin duidelijk een met een mes aangebrachte kerf. "Misschien wilde iemand daarmee een teken achterlaten, een herinneringsteken voor later?", bedacht ik mij bij die gelegenheid.
Na afloop van die wandeling spoedde ik mij naar huis om nog wat te eten voordat ik naar het GGD prikpunt in Utrecht moest vanwege de vierde Corona prik; de booster?! Niet dat ik nou zo benauwd ben voor Corona, maar vanwege het opvolgen van het overheidsadvies en omdat ik als immunoloog vaccinatie, naast schoon drinkwater de belangrijkste gezondheidsmaatregel vind; dus doe ik mee! Na afloop liep ik door het prachtig modern nieuw ingerichte winkelcentrum "Hoog Catharijne"; prachtig ruim gebouw (niet helemaal mijn ding hoor), gloednieuw alles met moderne winkels en van alles te koop wat je niet bij Albert Heijn kunt inslaan. Plotseling bekroop mij een akelig gevoel, ongetwijfeld samenhangend met de oorlog in Oekraïne; ik zag als in een vlaag de volledige destructie van al dit moderne nieuwe; het gebouw lag in puin en de kleren en ander spullen lagen daar onaangeroerd tussen de brokken beton. Kortom, een akelig visioen.
Mijn jeugdvriend Fred van Manen was destijds, pakweg 65 jaar geleden, bang voor oorlog. Hij was vast van plan om in zo'n geval uit de wereld te stappen; een triest gedachtegoed voor een jongen van een jaar of twaalf zeg ik nu met mijn bijna 74 jaar. Hij is helaas helemaal uit mijn leven verdwenen bij de emigratie van zijn ouders naar Australië; hij was toen 12-13 jaar oud en ik was 10-11 jaar schat ik nu; we woonden tegenover elkaar in de Josephus Jittastraat in Amsterdam-Slotermeer. Ondanks zoeken op Internet heb ik geen spoor van hem kunnen vinden. Hij heeft destijds als herinnering ook zo'n kerf in een stuk hout achtergelaten. Bij het toenmalige open lucht zwembad "Sloterplas" in Amsterdam waren houten draaideuren als uitgang en daarin had hij met een zakmes zo'n kerf gemaakt. Heb ik veel later, nadat hij was geëmigreerd nog terug gezocht, maar helaas waren inmiddels de hekken verdwenen. Daar moest ik wel aan denken bij dat bankje tijdens de wandeling en zat ik zojuist op mijn balkonnetje allemaal te overpeinzen bij een kopje thee.