Paardensla

Goed wassen en fijn snijden

Sinds een paar weken ben ik uit het wild aan het eten en wel vooral de bladeren van paardenbloemen. Die smaken misschien een beetje bitter, maar ze hebben veel meer structuur en dus vezels en dat bevalt mijn darmen bijzonder goed. Ik heb mij wat meer verdiept in het boek van Ed Yong "We contain multitudes" over het microbioom, de wereld aan microörganismen, bacteriën die deel uitmaken van ons en een belangrijke rol spelen niet alleen in het verwerken van ons voedsel maar zelfs in onze afweer en het afstemmen van het immuunapparaat. Die rol was mij als gepromoveerde in de immunologie toch feitelijk onbekend. Vooral dat afstemmen van het immuunapparaat vind ik een fascinerende rol; daarbij gaat het ook om bepaalde bacteriën die goed gedijen wanneer de voeding veel vezels bevat. 
Nu had mijn oude vader mij al decennia geleden verteld dat vezels in het voedsel zo belangrijk waren en daar was ik best door getriggerd. Vooral in het voorkomen van darmkanker en het bevorderen van een soepele stoelgang waren toch de zaken die hij noemde. Dat laatste was dan ook de voornaamste reden dat ik regelmatig paardenbloembladeren gebruikte als vulling van de salade. Maar tegenwoordig eet ik het ook omdat ik het gewoon lekker vind.
Zo reed ik vanmorgen, op weg naar de flat langs een plek waar niet alleen paardenbloembladeren waren maar ook weegbree, een eveneens eetbare, vezelrijke wilde plant. Ik heb van beide een stevige portie geplukt en meegenomen naar huis. Thuis heb ik er een salade van gemaakt met een tomaat, basilicum, geitenkaas, een hand noten, wat olijfolie, citroensap, yoghurt, zure augurk en zure uitjes en wat zout voor de smaak. Heerlijk; je moet wat meer kauwen, maar het is verdraaid goed voor je darmen en heeft aldus Ed Yong een matigende werking op het immuunapparaat wat daarmee ontstekingsreacties tegen gaat.