Een zee van auto's

 Vanochtend lekker relaxed ontbeten in de tuin; lekker zonnetje, geen haast. Roos had het gevoel dat ik op hete kolen zat en dat ik wilde wandelen; ik had het gevoel dat ik haar in de weg zat. Beide was niet waar en dus lekker met z'n tweetjes ouwenelen in de tuin. Rond de middag een paar koppen van de gistermiddag door Roos uit allerlei restjes een fantasiesoep gemaakt die ik oneerbiedig vergeleek met de kippenbaksoep (een term ooit gemunt door Aernout, een vriendje van Joke); smaakte geweldig! M'n compelementen nogmaals vanuit deze blog.
Maar daarna liepen we toch rustig naar het station waar ik keurig de NS bus naar Olst miste; de NS bus de andere kant op, naar Zwolle stond er wel en ach, waarom niet, die besloot ik te nemen en eens te zien hoe NS de logistiek had geregeld nu station Zwolle voor een week of vier volledig buiten functie is. Er wordt aan alle verbindingen naar Zwolle hard gewerkt, maar naar ik vermoed vooral aan de nieuw ingerichte splitsing van de sporen naar het noorden en het spoor naar Emmen; daar is een heel nieuw kunstwerk tot stand gebracht het afgelopen jaar. Vanuit de trein naar Ommen en Dalfsen heb ik de voortgang met aandacht gevolgd en nu is het dan zo ver.
De busrit naar Zwolle ging over de snelweg en onder luid geschreeuw van de radio met allerlei reclameboodschappen die zo snel werden uitgesproken dat ik alleen maar voortdurend 50 % korting, en andere onzin moest aanhoren. Ik ben die onzinnigheid van reclame natuurlijk helemaal niet gewend (luister nooit naar televisie of radio) en hoor wat een overdreven onzin er verkondigd wordt. Maar wat me vooral trof was de drukte op de snelweg; een zee van auto's reed over de snelweg. Op de achtergrond hoorde ik op de radio over de files in het land. Ik moest onwillekeurig denken aan wat er deze week aan waarschuwing over ons heen gestort is met die krankzinnige bui en die overstromingen in Limburg en Duitsland en die onvoorstelbare hitte in Canada; we tergen moeder aarde en zullen ons gedrag echt moeten veranderen en wel nù. Men blijft gewoon auto rijden terwijl er in de trein nog voldoende ruimte was. Frans Timmermans kan praten als Brugman, maar de mensheid zal hier nooit in meegaan. De wal zal het schip moeten keren vrees ik.