Ome Cees

 Waarschijnlijk was ik van de aanwezigen een van degenen die hem het langste kende; ome Cees, de echtgenoot van mijn tante Alda. Vandaag werd hij ter aarde besteld, in de gezegende leeftijd van 91 jaar. Samen met broer Henk was ik aanwezig bij de plechtigheid en konden we na afloop daarvan nog even praten met nicht Margreet en haar drie zonen, waarvan Guido en zijn vrouw met hun zoon met de prachtige naam Elia.
Broer Henk had mij vorige week al op de hoogte gebracht van de plechtigheid van vandaag en hij bood aan dat ik met hem mee zou rijden. En zo zaten we vanmorgen al om half elf in de auto, veel te vroeg voor de plechtigheid die pas om 12 uur zou plaatsvinden. Dus eerst nog even bij schoonzus Charlotte met hun kleindochter Viveca langs. Een pittige zevenjarige die ik pas 1 keer had gezien maar wel een stuk kleiner; nu kon ze zelfs al lezen! Leuk kind. Daarna gingen Henk en ik op weg naar Alkmaar; we moesten ons zelfs nog wat haasten maar waren uiteindelijk ruimschoots op tijd. Een best groot gezelschap had zich verzameld voor de plechtigheid; toch wel bijzonder voor een overledene van 91 jaar! Henk en ik kenden niemand. Een mooie plechtigheid die geleid werd door een predikant. Camiel, de oudste kleinzoon van de overledene sprak op ontspannen wijze over wat voor opa hij en zijn broers aan Cees hadden gehad; de zee, het strand en de aandacht die hij hen gaf kwamen duidelijk naar voren. Ook Margreet gaf in een ontspannen overdenking aan wat haar vader en moeder voor haar hadden betekend en had begrip voor mogelijke tekortkomingen in de wijze waarop het gezinsleven haar vorm had gehad; ze had veel ruimte en begrip gevonden in de religie terwijl haar ouders niet religieus waren; toch wel heel bijzonder; heb ik ook altijd als heel bijzonder ervaren.
Na de broodjes en de soep gingen Henk en ik er weer vandoor en bracht hij mij naar station Hoorn. In de trein overdacht ik de dag nog eens goed.