De Koogbraak

 

Ab rijdt de maaimachine van de
aanhanger af

Was alweer een paar jaar geleden dat ik met Ab in de Koogbraak had helpen riet ruimen in het kader van natuurbeheer. Het handhaven van het natuurtype "veenmos rietland" is daarbij de doelstelling; een biotoop die door honderden jaren oude cultuur tot stand gebracht is en nu slechts met actief natuurbeheer in stand gehouden kan worden. Voor mij toch vooral een bezigheid om lekker in de natuur met een goede vriend bezig te zijn. Zwaar werk hoor! Natuurlijk doet Ab met de maaimachine het grootste werk en doe ik de rafeltjes, d.w.z. met hark en riek haal ik zoveel mogelijk riet en gras weg dat is blijven liggen achter de machine, die voorzien is van een rietrack en daardoor het meeste van riet transporteert. Af en toe even de rug strekken, dan houd ik het vol.
Om half zeven met de trein zodat ik binnen de mogelijkheden van mijn DalVrij abonnement met de trein naar Amsterdam kon en daar met de bus naar Edam waar Ab mij op stond te wachten. Dan de mooie rit door Noord Holland via Oosthuizen - waar mijn oudoom Jan Onrust ooit met zijn aannemersbedrijf de kerktoren heeft gerestaureerd - en Warder naar de Koogbraak bij Etersheim. Daar is ooit de Zuiderzee doorgebroken en heeft zich een kolk achter het gat in de dijk gevormd; nu is dat het fraaie natuurgebiedje "de Koogbraak" geworden. Het deed mij veel genoegen om het weer te zien. 

In de verte het water van de Koogbraak

De maaimachine werd van de aanhanger gereden en even later was Ab aan het maaien. Ik moest even boven wachten totdat Ab genoeg was gevorderd zodat ik genoeg afstand van de maaier kon houden tijdens het opschonen van het gemaaide deel. Met genoegen bekeek ik de omgeving van de Koogbraak met haar ganzen en weidevogels, zwaluwen en op de dijk natuurlijk fietsers en enkele wandelaars. Een trimmende dame stak haar hand op ter begroeting. En toen kon ik ook aan het werk. Lekker bezig en af en toe even de rug strekken. Ab gaf mij op zijn manier af en toe aanwijzingen hoe ik de klus het beste en efficiëntste manier kon aanpakken; ik ben daar niet zo'n held in; het blijft toch wat ongewoon werk voor mij en ik rommel meestal maar wat aan.
Af en toe even wat "schaften" en in stilte van de omgeving te genieten. Daarbij gingen we even in de aanhangwagen zitten. Ab had allerlei lekkers meegenomen zodat ik mijn meegenomen kuch niet eens heb aangesproken. Wèl m'n waterflesjes, want van dit werk ga je toch wel zweten en in de loop van de dag werd het best wat warmer.
Rond 14.00 uur waren we wel zo'n beetje klaar en werd de maaimachine weer ingeladen en bracht Ab me terug naar het busstation van Edam; ik had onmiddellijk een bus naar Amsterdam en daar stond ook de Intercity op vertrek. Al met al was ik lekker op tijd op station Bilthoven waar ik eerst maar eens aan de watertap m'n dorst te baas werd. Verfrist fietste ik naar huis.