Nog net op tijd

 

Lukte helemaal

Nadat ik de keuken had opgeruimd ging ik met de trein van 10.59 naar Overvecht en verder met het busje naar Tienhoven. Die aansluiting is wel heel benauwd en die stoptrein komt wel van behoorlijk ver, maar is eigenlijk altijd op tijd, dus ik gok het er maar op. Nu was het wel erg krap; ik zag het busje al vanaf het station naar de halte rijden en stak alvast mijn OV-kaart op naar de chauffeur; die heeft verderop de vertrekhalte, maar dan wist hij dat er in ieder geval wel een passagier was. Het busje rijdt vast regelmatig zonder passagiers, want vaak ben ik de enige. Ook nu waren we slechts met 2 passagiers. Het blijft een prachtige rit naar Tienhoven; via Westbroek en Oud Maarseveen. En daar liep ik weer; het waaide keihard, maar dat mocht de pret niet drukken. Vooral dat eerste stuk dat niet voor fietsers toegankelijk is vind ik zo mooi; natuurlijk ging ik op het bankje met de dwingende tekst: "geniet!" zitten. Doet mij altijd denken aan wat Roos mij vertelde over haar moeder die - wanneer het niet naar haar zin ging in het gezin - met de hand op de tafel sloeg en verordonneerde: "en nu is het gezellig!"; of je dat op commando kunt doen. Nou, op dat bankje is het geen bezwaar; daar ga ik altijd even op zitten om te genieten; deze keer met een stukje koud lamsvlees en een boterhammetje met fenegriek kaas.
Even verderop begint het fietspad; de tegemoet komende fietsers hadden de wind pal tegen; voor enkelen viel dat niet mee; hadden geen elektromotor, deze helden. Ik werd achterop gereden door een dame op racefiets die mij vriendelijk vroeg of ik even op het gras wilde gaan zodat ze me kon passeren; ze kon niet met haar dunne bandjes door het gras: "ja hoor", antwoordde ik en ging gewillig even opzij en zij snelde voort. Het was niet druk op het fietspad. Even verderop het Bert Bos pad; er stond een vouwfietsje tegen het hek en er was iemand bezig zich voor te bereiden op het nemen van watermonsters. Even verderop in m'n wandeling terwijl ik zat te lunchen kwam ik met hem in gesprek. Hij vond dit - terecht - ontzettend leuk werk; lekker buiten in de natuur en bezig zijn met de kwaliteit van die zelfde natuur. 
Ik liep door naar de weg en realiseerde mij dat ik het busje terug waarschijnlijk wel weer kon halen en dat was inderdaad het geval. Deze keer keek ik goed of ik een halte zag vanuit het eind van het Bert Bos pad en dat was het geval. Ik moest zelfs nog enkele minuten wachten en ja hoor, daar kwam het busje; er zat niemand in en nu hoefde het niet voor niets te rijden.