 |
| Kalkovens in Hasselt |
Uiteindelijk moesten we ons toch nog enigszins haasten om de trein van 10.00 uur te halen naar Zwolle. Daar zouden we de bus nemen naar Hattem (zo dacht ik), maar de bedoeling was Hasselt, een plaatsje waarvan ik niet wist dat het in NL lag. En niet zomaar een plaatsje, maar een wonderschoon Hanze stadje met een bijzondere met een muur versterkte dijk; een zodanige bijzonderheid dat het als zodanig in stand gehouden werd. We kwamen een tweetal heren tegen dat aan het inventariseren was hoe het met de muurdijk gesteld was. Wij liepen er overheen en hadden mooi uitzicht op het verstilde boerenland om ons heen. Op de plekken waar ooit de dijk was doorgebroken waren fraaie natuurgebieden ontstaan. Er was geen of nauwelijks verkeer op de dijk en we genoten dan ook van de stilte en de schoonheid van de omgeving. Roos had gelezen dat het enige nog met handkracht aangedreven pontje over de Overijsselse Vecht sinds vorige week weer voer. Zij dacht doordat degene die voerman was op het pontje was weer hersteld was, maar ik kreeg meer de indruk dat het uit de vaart nemen meer aan Corona had gelegen. De krachtpatser trok het pontje in de tijd dat wij aankwamen bij het steigertje meerdere keren heen en weer; had geen sportcity nodig deze allervriendelijkste meneer.
Had het laatste stukje voor het pontje ons langs een atelier van Chinese knstwerken met koffie geleid daar was de route na het pontje niet meer zo fraai, maar voerde ons wel naar de bushalte waar - tot verrassing van Roos - bus 161 zelfs stopte en haar direct naar WIjhe bracht. We namen daar dan ook haastig afscheid en ik nam een andere bus naar Zwolle CS en door naar Bilthoven. Was een fijne wandeldag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten