Met enige weemoed denk ik wel eens terug aan de tijd dat ik zelf nog kippen kon houden. In de Hoflaan bewoonden we een groot huis met een nog veel groter tuin en daarin een kippenhok. Alle organisch afval van de keuken en de tafel gooiden we erin. En elke zoveel tijd werd het hok omgespit. Dat stonk altijd en er kwamen veel wormen tevoorschijn die door de kippen werden verslonden als lekkernij.
De kippen kregen ook tuinafval zoals het gemaaide gras. Van een dierenarts die enkele huizen verderop had gewoond had ik ooit begrepen dat de kleur van de dooiers helemaal niet wordt bepaald door de mais die de kippen eten, maar door het caroteen in het groen. En kippen zijn gek op groen, dus geef ze vooral gras; dat eten ze alsof ze koeien zijn met happen tegelijk. Het gevolg is dat de dooiers een volle gele, bijna oranje kleur krijgen.
In de supermarkt koop je eieren die ook mooi gekleurde dooiers hebben, maar wel anders dan de natuurlijke door caroteen veroorzaakte kleuring. Naar ik begreep wordt er kleurstof in het voer gedaan om dat te bereiken. Zonde vind ik dat. Helaas gebruik ik nu ook eieren van de supermarkt; ze zijn geweldig vers, dat wel, maar die kleur vind ik altijd weer jammer.
Hier boven zie je zo'n wat groezelig ei, het wit is heel stevig omdat het ei zo vers is en de kleur van de dooier is helemaal perfect. Prima om Quiche Lorraine van te maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten