Wo sind sie geblieben

 

Foto gemaakt in natuurgebied

Het is naar ik net heb geconstateerd dat ik een hele serie verschillende soorten insecten kon vangen op mijn flatje; dat was in 2010, dus 12 jaar geleden. Kom daar heden ten dage eens om; ik kan met het licht aan gewoon 's-avonds rustig zitten en er komt zelfs geen mug binnen. Ook in de slaapkamer komt geen mug. Een doodenkele vlieg waagt zich in de keuken en ik zal maar niet uitproberen of ze op een stukje rauw vlees af zullen komen; daar twijfel ik niet aan want een vlieg ruikt op afstand waar iets te nassen valt, althans waar zij haar eitjes kan deponeren. Nu moet u lezer niet denken dat ik muggen en vliegen mis hoor; dat gezoem als je wilt slapen en die jeukende bulten mis ik van geen meter.
Maar vanuit het verleden weet ik nog een keer dat ik met Lien op bezoek was bij vrienden en dat er zoveel muggen op de muur zaten dat de gastheer deze met een stofzuiger probeerde te verwijden. 
Maar nu valt het me op dat er zelfs geen drosophila's meer in mijn keuken zijn terwijl die tot voor kort nog graag rond het fruitafval rond struinden. In vergelijking met die 12 jaar geleden is het heel veel minder geworden. 
Afgelopen week betrapte ik mijzelf erop dat ik, met de insecten in gedachten het lied van Marlène Dietrich stond te neuriën: Wo sind sie geblieben, waar zijn zij gebleven? Begrijp me goed, ik bedoel dit op geen enkele manier als vergelijkbaar te zijn met het verlies van al die mensenlevens tijdens WO II waar Marlène over zingt; maar de woorden passen zo goed bij het verlies van de biodiversiteit. 
PS Bij het beluisteren van het lied "Sag mir wo die Blumen sind", schieten me de tranen in de ogen.