Spannend

 Gebeurt toch niet zo vaak dat er een nieuwe telg aan onze grote schare van kinderen en schoonkinderen wordt toegevoegd, maar vandaag gaat dat gebeuren. Douwe komt met zijn nieuwe vlam, Ana langs om kennis te maken en om lekker te nassen. Hij liet in de loop van de middag weten dat ze om 19.00 uur zouden arriveren, welke tijd later werd bijgesteld naar 18.30 ETA, Estimated Time of Arrival; zijn voorgeschiedenis in de luchtvaart kwam nog even om de hoek kijken. En klokslag half zeven kwamen ze de trap opgestommeld. Spontane meid onze Ana; direct zoenen, nog wat onwennig die drie zoenen van de Hollanders, maar lachend ging haar dat gemakkelijk af. De conversatie in het Engels ging ons redelijk gemakkelijk af; alleen ik had er wat moeite mee, wellicht van de lichte doofheid waar ik in toenemende mate hinder van ondervind.
Eerst aan de thee of koffie en vervolgens aan tafel. Nou, de soep was een succes; ik had expres kleine mokken gebruikt omdat er nog zo veel op het menu stond. Ik hoefde niet te vragen of het had gesmaakt want Douwe, nooit zo makkelijk met eten, schepte zichzelf nog voor een tweede keer in. Vervolgens de ham met meloen van Roos en ook die verdween snel achter de haag onzer tanden. Daarna maakte ik de ovenschotel voor Douwe af en bakte nog een eitje voor Roos voor over de nassi. Ana wilde zowel nassi als de curry schotel en probeerde ook een hapje van Douwe. Het was allemaal goed gelukt. Ik realiseerde dat het misschien allemaal wat veul was bij elkaar. Maar ook het nagerechtje ging erin; heerlijk warme verse vla met yoghurt en een toefje zelf gemaakte jam.
Maar we bleven wel zitten met de kaas en de noten; daar was werkelijk geen plek meer voor. En we hebben zo ontzettend gezellig met elkaar zitten praten; Roos helemaal gelukkig met haar schoondochter, een lieve spontane Braziliaanse. Douwe zat er ook innig tevreden bij. Ik vond het een heerlijke avond!