Het Hakkebospad

Op het Hakkenbospad

Na een paar heerlijke dagen, waarbij we ook nog eens met plezier hebben gebridged en daar zelfs een stel Dekker handdoeken aan hebben over gehouden, moesten we vandaag toch echt met een laatste wandeling huiswaarts keren. En dat deden we door combinatie van een route die Roos enkele weken geleden had ontwikkeld en uitgelopen richting Houthem en afgeslagen in de richting Berg en Terblijt naar Cadier, opnieuw via een Komoot-construct van Roos. Zij is er werkelijk een meester in om op basis van het geografisch substraat, de kaart van Komoot een fraaie route te construeren waarbij onze voorkeur om van A naar B te lopen de mogelijkheid schept om de mooiste stukken aan elkaar te lijmen en te lopen. En dat was vandaag zeker het geval.
Het stuk richting Houthem liet ons eerst een hoge trap beklimmen zodat we bovenop de Cauberg kwamen en van daaruit door een fraai bos, heel vergelijkbaar met onze eigen favoriet, het Savelsbos; volop bloeiend struweel, waaronder daslook en mooie holle wegen en vooral veel ups en downs. Op zeker moment veranderden we de richting naar Berg en Terblijt. Terwijl ik de totale route vastlegde construeerde Roos intussen de voortgang op basis van de kaart van Komoot. We hadden aanvankelijk gepland om in Bemelen de bus te nemen, maar uiteindelijk was het nog zo vroeg dat we het plan hebben veranderd. Roos ging helemaal los en voerde ons eerst over een paadje langs een wel heel diepe en zo te zien ontoegankelijke grub. We gingen de hoek om en daalden zelfs af in deze behoorlijk steile grub, over het Hakkebospad, ja ja, het had nog een naam ook. Ik vond het maar eng; het was zo steil en duidelijk een plek waar de dassen het voor het zeggen hadden en dus was het pad hier en daar vol gaten. Op zeker moment liepen we ook gewoon vast; het Hakkenbospad was niet meer in gebruik kennelijk, althans niet door wandelaars. Ik stelde voor om naar boven te klauteren en dan maar verder te kijken. Dat lukte; we moesten op ons rug onder een prikkeldraad kruipen en via een gemaaid weiland kwamen we bij een tweede prikkeldraad versperring die de twee ouwetjes ook zonder al te veel moeite passeerden en tot slot voorzichtig door een onbetreden stukje bos naar een ordentelijk pad. Wat een avontuur har har. Heerlijk om zo te zwerven met z'n tweetjes. 
Uiteindelijk kwamen we via door Roos uitgekozen prachtig landschap in Cadier en Keer en liepen naar de bushalte. Daar aangekomen kwam de bus al aangereden en keurig op tijd waren we in Maastricht.