Hotel "Ons Epen"

Hebben opa en oma hier gezeten?

Een favorietje van mij in het Limburgse land blijft toch wel Slenaken; ik stelde Roos dan ook voor om een nieuwe track te construeren in Komoot in het gebied tussen Epen en Slenaken. Dat liet Roos niet op zich zitten en ze construeerde een route die begon in Epen en met een slinger uiteindelijk in Beutenaken zou eindigen.
Vanuit Valkenburg kon je het snelst met bussen in Epen komen; met de trein naar Maastricht en dan met de bus duurde veel langer. Voor de zekerheid had ik maar weinig gedronken want lang in de bus red ik niet als ik veel thee en koffie heb gedronken. Aangekomen in Gulpen heb ik toch maar even een paar slokken genomen en m'n flesje aangevuld en daarna was het nog maar een kwartiertje naar Epen. Onverwacht snel waren we bij de gewenste halte; ik zag "Ons Epen" opdoemen en riep al: "Roos we moeten er uit". Dat hotel bezocht ik met mijn grootouders toen ik met hen mee mocht voor een weekje. Bij die gelegenheid gingen we zelfs naar het buitenland; daarvoor had ik een toeristenkaart nodig; zelfs mijn ouders hadden in die tijd - ik spreek over 1958 - geen paspoort; buitenland was iets heel bijzonders! Kom daar nu eens om; ik heb zelfs iemand gehoord die zei: "vakantie in Europa is voor loosers". Lust je nog peultjes.
Maar wij begonnen met de track in Epen en tot mijn genoegen begonnen we over paden waar ik nog niet eerder was geweest. Langs de rand van het bos; we kwamen bij een bijzondere krijtrots die ooit was beschreven door Eli Heimans. Verderop een bankje waar we even op gingen zitten; toen realiseerde ik me dat mijn grootouders altijd naar Limburg op vakantie gingen en dan meestal verbleven in Epen in het eerder genoemde hotel, inmiddels overigens een soort appartementen complex. "Zij hebben hier zeker gewandeld en misschien ook wel op dit bankje gezeten? ", vroeg ik mij hardop af. Roos maakte een foto van mij op dat bankje. Het werd een fantastische wandeling; hoe Roos het voor elkaar krijgt om telkens zulke fraaie routes te construeren in haar onbekende gebieden, slechts op geleide van de kaart is mij een raadsel, maar ik geniet er volop van.
Uiteindelijk kwamen we bij het koffieplekje in Beutenaken en constateerden dat we de bus konden halen als we stevig door zouden stappen en dat gebeurde. We waren weer redelijk op tijd in Valkenburg en namen deze keer geen ijs. 's-Avonds weer fijn gebridged; was een ontzettend gezellig bridge weekend geweest waarvoor we Arne en zijn vrouw Marjan en de andere bridgegenoten dankbaar zijn.