Alweer 74 jaar

 Vandaag voor de 74e keer jarig, ja ja, een hele leeftijd. Roos feliciteerde me eigenlijk in haar halfslaap en had een boekje voor me als kado; een klassieker van Lucianus; "Over de liefde en de vriendschap", heel toepasselijk dus. We dronken thee en daarna piepte mijn smartphone de felicitaties binnen; deed me goed hoor. Het begon al vroeg met een regen van WhatsApp felicitaties; vriend Peter C. was weer de eerste! Maar al snel volgden de kinderen, broers en anderen. Leuk hoor die aandacht. Jaren geleden zat ik op deze dag in de trein ergens in Duitsland voor een wandelvakantie toen Dick mij plotseling een hand gaf onder de uitroep: "gefeliciteerd!"; het duurde zelfs heel even voordat het tot me doordrong dat het mijn verjaardag betrof.
Gisteravond had ik buurvrouw Karin gevraagd om een glaasje wijn te komen drinken; ze had dat nog tegoed omdat ik van haar een fles wijn had gekregen die zij "toch niet in haar eentje ging opdrinken". Ze moest naar een bijeenkomst dus vroeg ik of het vandaag zou schikken en dat ik toch jarig was. "Er komt toch bezoek!", zei ze nog, maar dat kon ik met gerust hart ontkennen. Ik heb dan wel een enorme schaar kinderen, maar ik doe al heel lang niets aan verjaardagen. En om half negen kwam de buurvrouw. Wat natuurlijk niet mijn bedoeling was; ze kwam met een kadootjes; vier potjes met kruiden die natuurlijk best te pas komen. We hadden nog van alles in huis dat over was van het bezoek van Douwe en zijn vriendin Ana; dat kwam goed van pas. Was een gezellige afsluiting van een verder niet zo heel bijzondere dag. Wel dacht ik bij mijzelf: "hoe vaak nog?". Memento mori, doe je toch best vaak in deze levensfase, en een verjaardag is daar toch een mooi moment voor, net als 31 december van ieder jaar.