Jacob Olie

Het woonhuis van Jacob Olie 2021

 Hoe ik het boekje met oude foto's van Amsterdam heb verworven weet ik niet meer; waarschijnlijk was het onderdeel van de boekenkast van mijn oude vader en is het in 2004 bij mij terecht gekomen. Ik heb het vaak doorgebladerd en met nostalgische gevoelens de foto's bekeken. Onlangs had ik het weer uitgeleend aan iemand die geïnteresseerd was in de gebeurtenissen van de 19e eeuw. Maar nu was ik vast van plan om de drie wandelingen die in dit boekje beschreven staan ook te gaan doen. Eigenlijk heb ik dat op de dag van morgen gedaan, maar ik beschrijf het op de blog van vandaag; de blog van morgen is al zo vol met bezoek van Douwe en ons Sinterklaasfeestje.
Wat mij trok was de wandeling over de eilanden achter het CS van Amsterdam; een gebied waar ik maar zelden ben geweest. Speciaal het straatje de Zandhoek, waar Jacob heeft gewoond. Fotografie was in zijn tijd niet het "even knippen" zoals we dat heden met dat handige apparaatje, de smartphone kunnen, nee, je moest je gevoelige plaat zelfs eerst maken, foto schieten en die snel ontwikkelen en afdrukken. De foto's waren dan ook kort bij het woonadres. Later ging dat iets makkelijker, maar dientengevolge heeft hij nogal wat foto's van de omgeving van Zandhoek en dus van de eilanden.
Ik liep eerst vanuit het CS over de westerdokdijk en kwam bij "het Steenen hoofd", was ik ruim 50 jaar geleden een keer geweest en bij die gelegenheid opgestapt op de olietanker, waarop mijn toenmalige zwager Evert kaptein was voor een weekje meevaren als een soort vakantie samen met Lien (weet ik niet meer precies, maar dat vergeef ik mijzelf). Het was in ieder geval de enige keer dat ik op die pier in het IJ was geweest. Vervolgens verder en door straatjes en over grachtjes. Tussendoor had ik een WhatsApp naar vriend Peter C. gestuurd, dat ik hem wel miste als stadsgids; hij weet als voormalig architect in Amsterdam alle bijzonderheden van deze oude stad. Maar tot mijn verwondering kreeg ik ook een WhatsApp bericht van Martijn of ik deze week gelegenheid zag om hem te ontmoeten. Dat was een verrassing; ik wist wel dat hij in December terug zou komen voor een kort bezoek, maar niet precies wanneer.
Ik maakte even later een foto van het adres op Zandhoek waar Ole had gewoond. Thuis gekomen zag ik bij nadere bestudering van de twee foto's, die zo'n 130 jaar na elkaar zijn genomen dat het aspect van de gevel nagenoeg onveranderd was gebleven. Deed me plezier.