Als een zomerdag met 40 graden

 Het is vandaag uitzonderlijk warm; eind december en het is 14 graden. Natuurlijk voelt het lekker aan. Ik heb direct van de mogelijkheid gebruik gemaakt om de flat eens lekker door te luchten; de balkondeuren voor en achter - op een kier - open en de glazen deur van de kamer zorgvuldig gezekerd zodat hij niet dicht kan slaan. Het is natuurlijk net zo'n bizar verschijnsel als die zomer van twee jaar geleden met temperaturen van rond en boven de 40 graden celsius?! 
Gisteren las ik dat die enorme regenbuien, die afgelopen zomer in het grensgebied van België, Nederland en Duitsland met destructieve kracht hebben huisgehouden, definitief door onderzoekers zijn verklaard als zijnde het gevolg van de opwarming van de aarde. Het gaat nu wel hard vrees ik; zag het 50 jaar geleden al als een serieuze mogelijkheid maar had verwacht dat we als Homo Sapiens, de "denkende" mens wel zouden bijsturen; niets is minder waar; het knalt nog steeds verder omhoog die CO2 concentratie. Na de wereldwijde Corona lockdown is de uitstoot weer op het oude, "vertrouwde" peil en neemt de atmosferische concentratie weer evident toe. Volgens Peter met 2 ppm per kalenderjaar; het lijkt niks, maar het heeft grote gevolgen!
In het jaar 2000 heb ik als hoofd van mijn gezin destijds een eeuwboek aangeschaft, een boek met daarin de mogelijkheid om honderd jaar lang, ieder jaar dingen op te schrijven. Inmiddels heeft zoon Peter het boek onder zijn beheer en hij vertelde gisteren dat hij het zo'n wonderlijke gedachte vond dat de laatste bladzijden, de jaren 2099 en 2100 hooguit nog door de nu 1-jarige Joris zouden kunnen worden beschreven. Maar ook ging het door ons heen: "hoe zal de wereld er dan voor staan?" Peter is daar optimistischer over dan ik; gelukkig maar.