Het Halve Zolen lijntje

Brug door de Moerputten

 Inmiddels toch wel heel erg lang geleden, ik vermoed in 1958, leerde ik op school, de lagere school dus, over de Langstraat; daar was leerindustrie, daar werden onze schoenen gemaakt. Waar dat precies was werd niet duidelijk gemaakt, althans dàt heb ik destijds niet opgepikt. In het volgende decennium hoorde ik over de zwaar vervuilde vaarten in Groningen waar de aardappelmeelfabrieken hun afvalwater direct in genoemde vaarten loosden; het schuim sloeg over de wegen heen en het stonk er nogal. De beken in Brabant waren sterk vervuild en stroomden als open riolen uiteindelijk in de Maas. Ja ja, zo ging dat "vroegig", maar ik wist nog steeds niet dat die Langstraat met z'n leerindustrie een belangrijke bron van die vervuiling was. Inmiddels wist ik wel dat die Langstraat in Brabant lag, maar waar precies? Nou, dat weet ik dus vanaf vandaag; het halve-zolen-lijntje was de spoorverbinding met de Langstraat.
Vandaag wandelde ik op voorstel van Ab voor de tweede keer over de brug door natuurgebied de Moerputten; dat vormt toch wel een imposant onderdeel van dit spoortraject. 
Ab belde klokslag kwart voor acht aan hedenmorgen en na enkele koppen thee zaten wij alras in zijn zwarte bolide op weg naar den Bosch. Tommy hielp ons de weg naar het Jeroen Bosch hospitaal te vinden alwaar het parkeerterreintje voor de opstap naar de wandeling over het Halve zolen lijntje dat zijn bizarre naam ontleent aan het grote aantal schoenfabrieken dat destijds, in deze streek haar schoenen produceerde. Over de 600 meter lange, imposante spoorbrug en verder over het voormalig spoortraject door naar Nieuw Kuick. Daar wilden we de bus nemen naar Drunen om de wandeling voort te zetten over de Loonse en Drunense duinen. Het was weer niet te geloven, maar mijn OV-engel liet de bus zodanig voorrijden dat we met een korte sprint en een vriendelijke chauffeur direct konden instappen. Na een korte rit en een stukje Drunen en oversteek over een fors kanaal, Drongense vaart geloof ik, zaten we in de volle pracht van genoemd zandgebied. We sjokten kilometers door het stuifzand en bossen. Prachtig en het was zelfs warm; niet te geloven dat je op de grens van herfst en winter zulke temperaturen kunt krijgen. We deden zelfs onze jassen uit en hadden het zweet op ons voorhoofd. Uiteindelijk gingen we de vaart weer over en kwamen uit bij het voormalig spoorlijntje en liepen terug naar de auto. Komoot gaf 35 kilometer aan, maar dat was onzin; er zat een stuk autobus bij. We schatten de afstand die we gelopen hadden op ruim 25 kilometer waarmee ik dus voor de afloop van 2021 mijn voornemen gestand heb kunnen doen. De 25 gehaald!
Thuis gekomen heb ik de dinsdagavond klaar gemaakt boerenkool opgewarmd en, naar ik uit de complimenten begreep smaakte deze Ab naar genoegen; vond hem zelf ook erg geslaagd met ruim rundvlees en gebakken gedroogde plakjes worst. Tot slot een vlaflip van vers gemaakte vla, yoghurt van de boer en jam van eigen keuken. Ging erin als koek! Toen Ab ondanks de mist weer vertrok ben ik zo'n beetje naar bed gegaan. Heb nog vergeefs geprobeerd om wat van Yalom te lezen, maar de oogleden verhinderden dat.