Livius terug

 Daar waar lezen voor mij een bijna even grote behoefte is als (lekker) eten, daar is het vooral voor de jongere mannen, althans mijn zoons toch vooral een taai ongerief. Ik had enkele jaren geleden, toen Martijn nog in Krakau zat hem mijn grote favoriet, "Zonen van Mars", de NLse vertaling van de eerste decade van Livius' grote werk, Ab urbe condita ten geschenke gedaan. Maar toen ik tot mijn verbazing vernam dat hij zelfs "Revolusi" niet had gelezen omdat het met z'n 600 pagina's "te lang" was, wist ik wel dat hij Livius de komende decennia vast niet zou gaan lezen. En aangezien ik het graag nog eens zou willen lezen en het boek niet meer te verkrijgen is heb ik gevraagd of hij het mee terug wilde nemen naar NL. Gisteren heb ik dit meesterwerk weer in handen gehad, met voorin d e woorden waarmee ik het aan hem had overhandigd. Nu heb ik met hem afgesproken dat het boek uiteraard van hem blijft maar dat hij het pas terug krijgt wanneer ik het tijdelijke heb verwisseld voor het eeuwige.
Maar ik had vanaf gisteren al het gevoel dat ik een oude vriend terug mocht verwelkomen en ben direct begonnen met lezen. Had vandaag al het eerste boek uit; dat wonderlijke verhaal over Remus en Romulus en de allereerste perikelen met de moord van de twee broers waarbij Romulus over bleef, de Sabijnse maagdenroof en de eerste uitbreidingen van de stad die uiteindelijk "de wereld" zou veroveren, d.w.z. de toen bekende wereld die zo'n beetje het huidige Europa betreft.