 |
| Verderop nauwelijks meer begaanbaar |
Roos had geen uitgesproken behoefte om vandaag weer de omgeving te gaan verkennen; ik wel, wilde de track van Ommen naar Nijverdal van 22 km wel eens uitproberen. Juist op zaterdag en zondag wil ik graag in die oostelijke gebied aan de gang gaan vanwege al die verschillende spoorweg maatschappijen; dat is door de week toch vaak lastig te combineren met ons DalVrij abonnement. In de zomer is het makkelijker omdat je datn ook de half zeven grenzen 's-morgens en 's-middaga kunt gebruiken, maar nu in winterdag is dat ondoenlijk. Zo wilde ik vandaag als gezegd van Ommen naar Nijverdal lopen.
Het is ook Twente, maar omdat Komoot de track vooral langs de Regge had getrokken en ook nog eens door een aantal landgoederen was het heel wat aangenamer lopen dan gisteren van Vriezenveen naar Wierden. Alleen nu zonder mijn Roosje.
Naar ik had verwacht zou de track vooral over de paden van het Pieterpad lopen, maar niets was minder waar; het liep wel vaak over het Overijssels Havezathepad, en dat waren mooie stukken. Het Reggepad maakte daar onderdeel van uit. Het liep op een bepaald stuk door een modderpad van jewelste; had ik in het voorjaar ook al gelopen, maar nu was het nauwelijks begaanbaar. Ik kreeg twee tegenliggers die me al waarschuwden: "het wordt nog veel erger", en inderdaad. Maar ik heb het zonder kleerscheuren gehaald; wel waren m'n schoenen bijzonder smerig, maar dat werd al minder met behulp van nat gras.
Het werden uiteindelijk inderdaad 22 kilometertjes en ik was blij dat ik het station Nijverdal naderde. Daar hoorde ik de trein naar Zwolle binnen lopen en dacht al: "die kan ik nooit halen", maar hij moest daar wachten op de tegentrein op die enkelspoorstraject. En dus was ik voor de zoveelste keer door mijn OV-engel gered en was zelfs om 16 uur weer op honk. Roos had een lekker koppie thee voor me. Was ik wel aan toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten