 |
| Zanger en pianist staan achter het instrument |
Al maanden geleden had Roos gevraagd of ik een uitvoering van "Die Winterreise" zou willen bijwonen in Wijhe. Nou, dat wilde ik wel. Vanmorgen om half elf kwam ze me van de trein halen en liepen we gezellig naar huis en gingen aan de koffie. Vanmiddag om half vier was de uitvoering in de Nicolaaskerk, een kerk die oorspronkelijk in de dertiende eeuw werd gerealiseerd, wellicht eerder dan de gelijknamige kerk in Amsterdam. Met masker en QR code maakten we onze opwachting. Een schitterende entourage in dit statige gebouw; kerstboom, fraaie gebeeldhouwde preekstoel en lekker warm. Een mooi instrument, naar later werd toegelicht een piano uit 1829, een jaar na het sterven van Schubert gebouwd. We kregen werkelijk de beste plaatsen toegewezen; waarschijnlijk omdat Roos direct na de aankondiging twee toegangsbewijzen had aangevraagd. Vanwege de Corona maatregelen waren de plaatsen toegekend en daar werd strikt de hand aan gehouden.
Terwijl de rest van het publiek toestroomde bekeken wij de ruimte en het instrument. In de hoek stonden pianist en zanger klaar om op te treden. Na een korte introductie begon het concert; voor de optredenden een hele klus want juist vanwege de Corona maatregelen waren er twee uitvoeringen deze middag; dit werd de tweede keer dat de 24 liederen werden uitgevoerd, wat een inspanning!
In het begin moest ik nogal wennen aan het geluid van deze 200 jaar oude piano, uit de tijd van Schubert zelf. Maar gaande het concert realiseerde ik mij dat dit heel goed vergelijkbaar was met uitvoeringen uit die tijd; een echte originele Schubertiade!
Ook degenen die het uitvoerden deden mij steeds meer denken aan degenen die dat destijds deden; geen Ian Bostridge of andere zeer groten, maar gewoon een goede, professionele zanger en een voortreffelijk spelende pianist die er af en toe een beetje naast zat en geen Itchiko Uchida. Ik vond dat heel verfrissend. Tot drie keer toe kreeg ik echt kipenvel van emotie bij de uitvoering. Zo met de teksten voor je neus, terwijl je de muziek door en door kent geniet je toch wel heel erg van zo'n recital. Na het laatste lied ben ik dan ook op de zanger toegestapt en merkte op dat hij vast moe zou zijn na twee keer de Winterreise te hebben gezongen; nou, dat beaamde hij. We hadden erg genoten van de uitvoering en bedankten zowel zanger als pianist persoonlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten