 |
| Eén van de vele winkels ondanks de kou met open deur |
Terwijl we gisteren aan de wandel waren werd ik gebeld door een enthousiaste dochter Joke: "Pap, waar ben jij morgen?", waarna ik antwoordde: "nou, zo te horen bij jou thuis". Was al lang niet geweest in Gouda; met die Corona en alle drukte van jonge gezinnen is het soms langdurig stil in de aether. Vind ik prima hoor, maar vaak twijfel ik tussen het gevoel van mezelf opdringen en het prioriteren van mijn eigen activiteiten. Ik ben niet uitgesproken eenzelvig, maar vind het toch wel fijn om veel "vrije ruimte" te hebben, d.w.z. veel dagen waarin ik 's-morgens bij het opstaan kan bepalen wat ik die dag zal gaan doen. Maar een ontmoeting met dochter was mij bijzonder welkom. Het zou geen bezoek worden, maar een gezamenlijk over de markt te Utrecht gaan. Zou aanvankelijk alleen kleindochter Ronja van de partij zijn, daar was ook Bram meegekomen omdat zijn schooljuf ziek was geworden. En dan is zo'n afspraak toch vooral gericht op het bezig houden en aandacht geven aan die kleintjes en daar krijg ik op den duur een beetje genoeg van.
Wat mij in Utrecht erg opviel was dat de deuren van de meeste winkels wijd open stonden; niks energie zuinig. Toen Joke bij een schoenenwinkel de deur dicht deed werd deze even later weer volstrekt overbodig open gezet door de winkeljuffrouw. Ik heb soms echt het gevoel dat we in het schatrijke west Europa hardstikke gek zijn geworden en ons helemaal niets aantrekken van energietransitie en milieu maatregelen. Stop the world, I wanna get off, zou ik mijn voormalige zwager Bart willen citeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten