't is weer voorbij

Prachtig kloosterkerkje tussen het lover

Als een uurwerk zo goed liep vanmorgen mijn verbinding naar de wereldstad Grave; 6.13 de sprinter naar Utrecht, vervolgens de IC naar den Bosch, de sprinter - die overigens nergens stopte - naar Oss, ff hollen voor de bus naar Heesch en directe aansluiting naar Grave. En daar liep ik om 8.01 uur op weg naar Ravenstein waar ik Mariska met Guusje zou ontmoeten voor overdracht van het bestek dat ik gisteren heb gereinigd en natuurlijk om weer lekker bij te praten.
Een wandeling door het platteland van Brabant; volop rijpe bramen in het begin, veel mais en in een bocht een prachtig kerkje dat bij een klooster hoorde.
Inmiddels had ik mijn jas uitgetrokken; de korte broek had ik al vanaf huis aangedaan; was warm genoeg. Alleen na een paar uur op een dijk werd het fris in de wind. Onderweg al wat eppen met Mariska over waar en hoe laat. Uiteindelijk ontmoetten we elkaar in het centrum van Ravenstein bij een terrasje. Ik streek als eerste neer en nam koffie; op dat zelfde tijdstip werd een bus uitgeladen met allemaal leeftijdsgenoten in verschillende maten qua mobiliteit. Even later kwam Mariska eraan met de pittige Guusje; net twee jaar en kan al verdraaid goed praten. Wat gaat dat toch snel; vorig jaar kon ze nog niet eens lopen en nu springt ze en praat ze dat het een lieve lust is. Koffie en limonade gingen er goed in. En ondertussen praatten we wat af; gezellig hoor. Op zeker moment steeg er een onwelriekende geur op; Guusje had haar luier met veel zorg gevuld?! Mariska naar de auto om een schone te halen; kon ze niet vinden; bleek later onder de stoel te liggen. Maar daarmee was ons bezoek wel beëindigd. Ik rekende af en door het portierraampje spraken we nog e.e.a. Vervolgens gingen we ieder ons weegs. Ik liep verder richting Wijchen.
Eerst met een pontje over; de officiële route ging over de enorme verkeersbrug, maar ik had gezien dat er ook een pontje ging en dat is toch een stuk aangenamer dan langs die stinkende herrie te lopen. Het was niet zo ver meer naar Wijchen; het station was wat moeilijk te vinden; ik kon de bijna vertrekkende trein instappen en was direct op weg naar huis.

Wisseling der seizoenen

Een harinkie gescoord en bij Roos thee gedronken. Zij had ook een fijne dag gehad; in Westzaan geweest en in Zaandam naar een galerie geweest waar een favoriete schilderes van haar exposeerde.
Toen ik boven in de flat kwam zag ik tot mijn verdriet dat het zomerseizoen begint af te lopen. Buurvrouw begint al met het wisselen van haar garderobe; de winterspullen komen nog niet boven maar de al te luchtige jurken gaan naar beneden. Direct moest ik denken aan dat lullige liedje van Gerard Cox. Even later sprak buurman/weerman Hisso mij aan via onze balkons; na een aaneengesloten periode van 60 dagen zal het morgen de eerste dag onder de 20 graden worden: "dat staat ons voor de toekomst wellicht te wachten", sprak hij omineus. Zoiets had hij in mei al gezegd en het weer van deze zomer heeft die uitspraak niet gelogenstraft.