Doe als de Spanjaarden

Iemand is vroeg in de ochtend bezig om het dode
gras tussen de tegels heet water te geven?!

Natuurlijk is de uitdrukking: "if in Rome, do like the Romans", maar toen ik vanmorgen om 5 uur, redelijk uitgerust wakker werd dacht ik meer aan de Spanjaarden die gebruik maken van de ochtendkoelte. En zo heb ik in alle vroegte brood aangezet en heb ik lekker op het Zuid-balkon - echt ontoegankelijk overdag vanwege de hitte - thee en koffie gedronken. Weerman, c.q. buurman Hisso had kennelijk dienst gehad want zo rond half zes zag ik hem op het balkon, verder niemand; pas tegen zevenen werd buurvrouw Radna uitgelaten door haar hondje.
Ik zat echt na te genieten van de afgelopen dagen in de Eiffel resp. den Bosch en vroeg me af wat ik deze hete dag zou gaan doen.
Om kwart over zeven zag ik hier voor de deur een tafereel dat ik niet voor mogelijk zou houden; staat iemand met een apparaat het buitengewoon schaarse gras tussen de tegels en zelfs in de goot - natuurlijk al hardstikke dood door de droogte - met stoom te bewerken. We zijn ook wel stapelgek geworden in dit land waar het natuurlijke processen betreft. Is het niet het akelige kabaal van bladblazers die zelfs in perkjes en soms in de bossen worden ingezet, dan is het nu dus de onkruidbestrijding tussen de tegels; alsof de rimboe tegen ons optrekt. Het doet me sterk denken aan het boek: "de komst van Joachim Stiller", waar in het begin ook zoiets idioots gebeurt: een stel in lichtblauwe overalls geklede heren die een straat open breken en weer dicht gooien zonder enig doel. Ik word hier misselijk van.
Het was lekker vroeg en ik had zin om een BBC documentaire te bekijken; dat werd voor de afwisseling een kosmologische reis van het begin van het universum, de "big bang" via een wetenschappelijke rondreis tot het einde der tijden. Fantastisch weer.
En toen moest er toch echt nog even gewandeld worden ook al was het inmiddels wel op het heetst van de dag geworden. Het werd Baarn-Den Dolder in de snoeihitte; als protecticum had ik een klein flesje water voorzien van enkele grammen NaCl, keukenzout en dat opgedronken; heb je nergens last van. Inderdaad lekker gewandeld en zelfs nog voor 16.00 uur ingecheckt. Mijzelf getracteerd op een vette, gerookte IJsselmeerpaling en die thuis in de vensterbank op laten warmen. Heerlijk lopen smullen; het leek wel op de manier die Roos mij heeft beschreven hoe haar mini-poesje met de wonderlijke naam "Judas" een eendagskuiken naar binnen werkte; knorrend en ronkend van genoegen. Wat vind ik dat toch een lekkernij zo'n gerookte paling.
Roos en Nathalie zaten inmiddels op het vliegveld en hebben nog een hele reis te maken terug uit Wenen. Hebben het naar hun zin gehad zo te zien.