 |
| Voormalig station Konzen |
Vanmorgen na het ontbijt ben ik vrij snel weer op pad gegaan; eerst naar dat plekje uit de oertijd met die grote steen en die steinbrücke. Van daaruit ben ik op onderzoek uitgegaan om te zien wat er nog meer aan de grenskant met België voor natuur te zien is en dat viel helemaal niet tegen. Al snel kwam ik op een groot voormalig veengebied; een klein natuurherstelgebiedje zag ik; een fietspad over een voormalige spoorbaan en het oude treinstation van Konzen. Op de grote kaart zag ik dat ik vlakbij het plekje was waar ik zo vaak ben geweest; het plekje waar ik nog een foto heb van Hugo die een sneeuwbal naar de fotograaf gooit. Nu geen sneeuw; het was behoorlijk warm; zo rond de 30 graden schatte ik.
De spoorbaan liep op de grens van Duitsland en België. Heel opvallend was het verschil; aan de Duitse kant was het toch vooral in cultuur gebracht terrein: akkerbouw en wat weilanden. Aan de Belgische kant was sprake van ontoegankelijke prachtige natuur; tevergeefs zocht ik een paadje die kant op. Maar ook de Duitse kant bood natuur; moest je gewoon even verder lopen; zelfs een moerasachtig stuk waar nu in de hitte het water nog over het pad liep.
 |
Nathalie en Roos hebben het duidelijk naar hun
zin tijdens het diner in de Ratskeller |
Behoorlijk moe, maar nog kwiek liep ik terug naar het hotel en dronk in de schaduw in de tuin een heerlijke Erdinger. En bij het eten een uitmuntende rode wijn uit Baden.
"Morgen weer terug", dacht ik met enige spijt. Ik heb afgesproken om Mariska in den Bosch te ontmoeten.
Ik had een hoop gedonder met Wifi op de hotelkamer; vloog er iedere keer uit en ik had geen idee waarom. Maar soms werkte dat malle ding ook terwijl ik dacht dat ik geen contact had; blijf toch een amateur waar het de ielepiel betreft. Neemt niet weg dat ik een mooie foto kreeg waar de twee dames in Wenen lekker zitten te nassen in de Ratskeller. Leuk hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten