De "kwab"

Dit was het topstuk; moeilijk te zien hier,
de video gaf uitstekend de details weer

Mijn eerste zelfstandige bewoning, d.w.z. de brandgevaarlijke en niet te verwarmen zolderkamer waar Lien en ik anderhalf jaar ons domicilie hadden, was op de Overtoom in Amsterdam, vlakbij de Amsterdamse manege. Even verderop op de Overtoom was een gereedschapszaak. Achter de toonbank stond of zat de eigenaar; een dikke vent met een gezwel in zijn hals; de goede man werd door onze hospes oneerbiedig "de kwab" genoemd. Ik heb een keer, volstrekt overbodig een uitgebreide set steeksleutels bij hem gekocht; niet omdat ik die nodig had, maar omdat ik het zo mooi, zo esthetisch vond. Heb de hele set een paar jaar geleden, ongebruikt aan Hugo gegeven.
Vandaag ben ik naar het Rijksmuseum geweest vanwege de tentoonstelling over "kwabkunst", een stroming in de 17e eeuw die typisch Hollands was; grote namen zijn de broers Adam en Paul van Vianen en Johannes Lutma, allen edelsmeden. Het gaat om voorwerpen met fantasierijke, niet natuurlijke vormen die vaak juist wel heel natuurlijk overkomen. Bij binnenkomst in de speciale tentoonstellingsruimten de videovoorstelling die nu heel uitgebreid het topstuk van deze tentoonstelling liet zien. Sterk vergroot en in alle richtingen gefilmd gaf het een heel bijzonder zicht op dit

kunstvoorwerp; ik heb die video wel drie keer bekeken en was zeer onder de indruk. In werkelijkheid was het voorwerp misschien 30 cm hoog; moeilijk de details te zien vanwege het weerkaatsende licht op het goud en natuurlijk de afstand, geschapen door de vitrine waarin het voorwerp stond opgesteld.
Aan de wand tal van zeer gedetailleerde tekeningen en etsen van de hand der kunstenaars.
Koorstukken van messing uit de Nieuwe Kerk van Amsterdam trokken mijn aandacht vanwege het feit dat ik die al mijn hele leven ken van de trouwfoto's van mijn ouders, maar nog nooit in werkelijkheid heb gezien.
Na afloop ging ik naar het fotomuseum Foam op de Keizersgracht; na het zien van het werk van Salgado ben ik best nieuwsgierig naar foto exposities. Foam viel mij nogal tegen; slechts een serie foto's met portretten van gevangenen raakte mij. Met name een portret van een oudere man met baard; uit zijn ogen zag ik zo'n verdriet stralen. Je mocht er niet fotograferen en daar heb ik me strikt aan gehouden.

Deel koorhek nieuwe kerk