Een leven eindigt, een leven begint

In gepeins voor het Heck Kreuz met daarop het
volkomen versleten zonnehoedje van mijn vader,
voordat ik het in het bosje zou achter laten

Bij ons bezoek aan Simmerath en onze wandeling over de Höckenlinie kwamen we langs het Heck Kreuz, een vennkreuz ter nagedachtenis van een ernstige gebeurtenis met dodelijke afloop. In dit geval de dood van Jacob Heck op 13 augustus 1829. Hij is die middag getroffen door de bliksem tijdens een hevig onweer aldus het informatie bord ter plekke.
We zaten daar stil aan te denken op dat plekje naast het betonnen herdenkingskruiskruis.
Vooral die datum natuurlijk; 13 augustus. Precies 93 jaar later, op 13 augustus 1922 zag mijn oude vader het daglicht in de 2e Weteringdwarsstraat te Amsterdam.

Roos op het eenvoudige zitje bij het Heck Kreuz

Niet helemaal toevallig had ik het volmaakt versleten zonnehoedje van m'n vader bij me; ik wilde het ergens op een waardige plek in zijn zo geliefde Duitsland achterlaten. En zo geschiedde. Ergens achter, niet zichtbaar, heb ik het hoedje tussen het struweel verstopt. Gaf me een goed gevoel.