Op het heuveltje het silhouet van de herderin |
Keurig om acht uur werd er gebeld; ik ontving Ab direct met een kop thee en direct zaten we weer te praten; over de natuur en hoe droog het is natuurlijk. In de Eilandspolder, het werkgebied van Ab natuurlijk niet; daar is het nooit droog; desnoods wordt water ingelaten vanuit het IJsselmeer.
Ik ben niet goed in het bedenken van rondwandelingen en dat is ook niet nodig; met het formidabel oriëntatievermogen van Ab in combinatie met zijn landschapsgeheugen komen we er altijd uit en zo ook vandaag.
We begonnen in Elspeet en niet omdat het Els speet, want zij vind Wassen naar (grapje), komt uit het liedje van Seth Gaaikema. Terwijl we op weg waren regende het flink; hadden we niet op gerekend en terecht want tijdens de wandeling zou er geen druppel meer vallen.
Op de grote stille heide liep een herder(in) met haar hond, wijl de wit gewolde kudde, trouw bewaakt werd door den hond. Een leuk gezicht zo vanuit de verte; Ab schoot er de foto van die deze blog siert. Het was inderdaad verder heel stil op de heide; ook weinig vogels en al helemaal geen wild; zouden we overigens de hele wandeling niet te zien krijgen.
We kwamen aan in Vierhouten en ik stelde voor om iets te gaan eten; had te weinig brood meegenomen. Een uitsmijter ging er voor het grootste deel in onder het smekend oog van een enorme hond, een Berner Sennenhond heet zo'n reus geloof ik. Het laatste stuk kon ik zonder veel probleem aan hem kwijt; zijn open gesperde muil leek wel een kliko zo groot.
We liepen terug via de Noorder heide en doken daar het bos in.Op het richtingsgevoel van Ab vonden we na kilometers struinen het gewenst pad en liepen zo direct Elsspeet weer binnen. Aangekomen in de flat hebben we met smaak van de wildragout, die ik gisteravond nog gemaakt heb zitten smullen.
Ab vertrok al redelijk vroeg voor zijn doen en ik ging lekker douchen en nog even een biertje doen bij Roos. Fantastisch geslapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten