Afgelopen maandag zijn we naar de opera Parsifal geweest; ten overvloede meld ik dat die van Wagner is, om precies te zijn, zijn laatst geschreven opera. Deze had ik al vaak gehoord en "gezien" - meestal viel ik in slaap tijdens het kijken - bij Dick; het is zijn lievelingsopera. In mijn beleving - en daar sta ik nog steeds achter - gebeurt er zo weinig op het toneel dat het gewoon slaapverwekkend is. In de voorbereiding op de uitvoering had ik de hele opera nog eens bekeken op Youtube en zag ik er een beetje tegenop om naar de Stopera te gaan. Maar dat zou volstrekt ten onrechte blijken te zijn!
Het begon met een genoeglijk dinertje voorafgaand aan de opera in de daarvoor bestemde ruimten; was een voorstel van Roos; in het verleden had ik dat ook al een paar keer mee mogen maken met vriend Dick die mij ruim dertig jaar geleden mee heeft gesleept naar verschillende opera's; ik herinner mij nog Samson en Delilah, maar ook prins Igor. Nog dank daarvoor Dick!
Al om half zes begon de uitvoering; de hele opera duurt meer dan vijf uur en met de twee pauzes erbij zou het behoorlijk laat gaan worden voor de treinreizigers. Wij hadden vooraf al besloten om bij de tweede pauze naar huis te gaan.
Het orkest zette in en bij die magistrale muziek en natuurlijk de ondertiteling - die de opera veel en veel beter verteerbaar maakt - was het uitgesloten dat ik in slaap zou vallen. Het merkwaardige verhaal van deze opera, een mengsel van mystiek, de graal, tovenarij, en christelijke fragmenten als de stigmata van Jezus en de speer die de wond in zijn zijde zou hebben veroorzaakt, kon ik dankzij de ondertiteling goed volgen. Blijft een maf geheel, maar vooruit. De muziek is weergaloos; op de punt van mijn stoel heb ik naar de vaak wonderlijke oplossingen en de schitterende combinaties van klanken zitten luisteren. Zo nieuw, zo anders en vooral zo schitterend mooi. Het zit nu, enkele dagen later nog steeds in mijn hoofd. En om die muziek direct van het orkest te kunnen beluisteren is ondanks het gekucht van het publiek toch wel een revelatie in vergelijking met ingeblikte klanken van youtube. Kortom, we hebben een heerlijke avond gehad!
PS Overigens vonden we het decor een aanfluiting ondanks de gunstige recencies.
Het begon met een genoeglijk dinertje voorafgaand aan de opera in de daarvoor bestemde ruimten; was een voorstel van Roos; in het verleden had ik dat ook al een paar keer mee mogen maken met vriend Dick die mij ruim dertig jaar geleden mee heeft gesleept naar verschillende opera's; ik herinner mij nog Samson en Delilah, maar ook prins Igor. Nog dank daarvoor Dick!
Al om half zes begon de uitvoering; de hele opera duurt meer dan vijf uur en met de twee pauzes erbij zou het behoorlijk laat gaan worden voor de treinreizigers. Wij hadden vooraf al besloten om bij de tweede pauze naar huis te gaan.
Het orkest zette in en bij die magistrale muziek en natuurlijk de ondertiteling - die de opera veel en veel beter verteerbaar maakt - was het uitgesloten dat ik in slaap zou vallen. Het merkwaardige verhaal van deze opera, een mengsel van mystiek, de graal, tovenarij, en christelijke fragmenten als de stigmata van Jezus en de speer die de wond in zijn zijde zou hebben veroorzaakt, kon ik dankzij de ondertiteling goed volgen. Blijft een maf geheel, maar vooruit. De muziek is weergaloos; op de punt van mijn stoel heb ik naar de vaak wonderlijke oplossingen en de schitterende combinaties van klanken zitten luisteren. Zo nieuw, zo anders en vooral zo schitterend mooi. Het zit nu, enkele dagen later nog steeds in mijn hoofd. En om die muziek direct van het orkest te kunnen beluisteren is ondanks het gekucht van het publiek toch wel een revelatie in vergelijking met ingeblikte klanken van youtube. Kortom, we hebben een heerlijke avond gehad!
PS Overigens vonden we het decor een aanfluiting ondanks de gunstige recencies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten