De hoofdpijn was inderdaad grotendeels verdwenen. Op de markt wat volkoren meel ingeslagen en een zak macadamia notenmix voor vanmiddag; we gaan weer thuisbridgen. Deze keer met Anton en Willemien die we hebben leren kennen bij de bridgemiddagen bij Hans Lemmen.
Was leuk; ik merk dat ik "het spelletje" wel erg leuk vind en dat ik wel weer wat zou willen studeren. Of dat nou komt doordat het thuisbridge me veel beter bevalt - hetgeen ongetwijfeld waar is - of dat ik weer meer levenslust heb gekregen door het verdwijnen van de hoofdpijn kan ik niet helemaal concluderen. Maar ik heb wel het gevoel of er eens soort grijssluier is weggeschoven.
We hebben stevig gebridged zo van 13.00 tot 17.00 uur en dat is precies genoeg. Van Anton begreep ik nu de werking van de "schudmachine" en dat bevestigde mijn vermoeden dat de verdeling van de kaarten helemaal niet willekeurig hoeft te zijn; je kunt een zekere "moeilijkheidsgraad" instellen. Dat is natuurlijk onzinnig; het spel en alle biedsystemen zijn gebaseerd op normale verdelingen; dat er wel eens een bizarre verdeling tussen zit hoort daar natuurlijk bij. Maar die zogenaamde "moeilijkheidsgraad" betekent natuurlijk dat je de "normaalverdeling" op z'n kop zet en daarmee de hele basis van het bridgen.
Dat gevoel had ik al heel sterk in onze bridgeclub en het vergalde mijn plezier behoorlijk. Er kwam steeds meer een geluksfactor of een gokfactor in het spel. Dit gegeven in combinatie met mijn aversie voor competitie heeft mij doen besluiten om te stoppen met competitiebridge in clubverband en zeker als er een ingestelde schudmachine wordt ingezet om de verdelingen te bepalen. Ik denk ook niet dat iedere clubspeler zich dit realiseert; je wordt gewoon bij de neus genomen.
Was leuk; ik merk dat ik "het spelletje" wel erg leuk vind en dat ik wel weer wat zou willen studeren. Of dat nou komt doordat het thuisbridge me veel beter bevalt - hetgeen ongetwijfeld waar is - of dat ik weer meer levenslust heb gekregen door het verdwijnen van de hoofdpijn kan ik niet helemaal concluderen. Maar ik heb wel het gevoel of er eens soort grijssluier is weggeschoven.
We hebben stevig gebridged zo van 13.00 tot 17.00 uur en dat is precies genoeg. Van Anton begreep ik nu de werking van de "schudmachine" en dat bevestigde mijn vermoeden dat de verdeling van de kaarten helemaal niet willekeurig hoeft te zijn; je kunt een zekere "moeilijkheidsgraad" instellen. Dat is natuurlijk onzinnig; het spel en alle biedsystemen zijn gebaseerd op normale verdelingen; dat er wel eens een bizarre verdeling tussen zit hoort daar natuurlijk bij. Maar die zogenaamde "moeilijkheidsgraad" betekent natuurlijk dat je de "normaalverdeling" op z'n kop zet en daarmee de hele basis van het bridgen.
Dat gevoel had ik al heel sterk in onze bridgeclub en het vergalde mijn plezier behoorlijk. Er kwam steeds meer een geluksfactor of een gokfactor in het spel. Dit gegeven in combinatie met mijn aversie voor competitie heeft mij doen besluiten om te stoppen met competitiebridge in clubverband en zeker als er een ingestelde schudmachine wordt ingezet om de verdelingen te bepalen. Ik denk ook niet dat iedere clubspeler zich dit realiseert; je wordt gewoon bij de neus genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten