De na-oorlogse periode van opbouw en Stuart Kaufmann

De chronologische opbouw van de HoVo cursus moderne stedenbouw in Nederland hield in dat het vandaag over de wederopbouw van het land zou gaan. De tijd van "het grote opschudden" was kennelijk aangebroken. Merkwaardig genoeg was de exorbitante vernieling die door de bombardementen en beschietingen van de steden had plaatsgevonden vaak een "blessing in disguise"; de oude wijken werden daarmee gesloopt zonder dat er onteigening nodig was of dat er protesten van burgers moesten worden getrotseerd. De vergelijking met grote bosbranden drong zich op; ook hierbij een grote opruiming, gepaard gaande met verliezen aan levende have, maar het eindresultaat is feitelijk heel goed. De inslag van de meteorieten in combinatie met vulkanisch geweld deed de dino's uitsterven waardoor er ook een nieuwe golf van soorten haar weg kon vinden: de zoogdieren waaruit ook de mens is voortgekomen.
In de evolutietheorie van Stephen Jay Gould vindt je ook zoiets terug; geleidelijke verbeteringen met af en toe een hele grote stap. Het zelfde vind ik ook terug in de ontwikkeling van bedrijven. Het alleraardigste boekje van Tim Harford onder de titel: Adapt, met als ondertitel: De kracht van improvisatie, vind je deze algemene gang van zaken in complexe systemen die in voortdurende ontwikkeling zijn.
Het is dan ook geen wonder dat de gedachte aan Stuart Kauffman, de grote theoreet achter complexe, energierijke systemen zich bij mij opdrong, zowel tijdens de cursus als bij het lezen van genoemd boek. En ja hoor, daar noemde Harford dan ook zijn naam.