Op zoek naar een opa

Roos maakte mij attent op het boek waarin wordt beschreven hoe een NLse man, de schrijver Alex Dekker op zoek gaat naar het familiegeheim. Zijn vader, een generatiegenoot van mij, geboren in 1945 was de vrucht van een korte maar liefdevolle relatie tussen een Nlse jonge vrouw en een Duitse soldaat die hier tijdens de oorlog gelegerd was. Alleen een naam is bekend: Herbert Noah. Later wordt in een naaimandje van oma diep in een onbekend laatje een fotootje gevonden met daarop een lezende man in Duits lager uniform. Daarmee begint de zoektocht die uiteindelijk geslaagd mag worden genoemd.
Toen de kleinzoon 15 jaar oud was hoorde hij dat zijn onbekende opa een Duitser was geweest; navraag had hij nooit gedaan en inmiddels was zijn grootmoeder gestorven; haar kon hij niets meer vragen. Wat ik vooral zo fascinerend vind is de drang die de kleinzoon had om achter de identiteit en de geschiedenis van deze onbekende grootvader te komen. Zijn eigen vader had dat nooit zo intensief gedaan. Het treft mij dat de wens om te weten van wie de genetische wortels afkomstig zijn zo groot kan zijn.
Niet aflatend speurend heeft de kleinzoon kunnen achterhalen hoe zijn opa als soldaat in Rusland had gevochten; gewond raakte; hoe hij zijn twee zeer jonge kinderen ten gevolge van de oorlog verloren had; hoe hij uiteindelijk terecht was gekomen in een tweede huwelijk en inmiddels was gestorven.
Natuurlijk bleef hij met vragen zitten waarom deze opa nooit iets van zich had laten horen, maar gezien de tijd waarin dit allemaal speelde was hij daar heel mild over.
In bewondering voor de inspanning van de schrijver heb ik het boek tot het eind toe met aandacht gelezen.

Enkele dagen nadat ik de autobiografie van Speer voor de helft had gelezen met daarin de veldtocht in Rusland was het heel confronterend om te lezen hoe het de gewone soldaat was vergaan in de strijd waarbij "het monster" in Berlijn verordonneerde dat er geen meter prijs mocht worden gegeven terwijl aanvoer van munitie, voedsel en kleding volstrekt onvoldoende was en de manschappen volledig uitgeput waren. Krankzinnig allemaal; laat mij in verwarring achter met hoe gek de mens zich kan gedragen en hoe slecht een absolute macht toch altijd uitwerkt.