Een handvol Wieringer bonen |
Begin citaat
De Wieringer boon is een bijzonder boontje dat hier bijna verdwenen was. Wieringen was een overslaghaven voor de grote vaart en gedroogde bonen werden vaak meegenomen als proviand. Waarschijnlijk ligt de oorsprong van de boon in Mexico en is deze door de WIC (West Indische Compagnie) meegenomen uit Amerika. Eeuwenlang werd deze stokslaboon geteeld op het Waddeneiland Wieringen en later ook verder in de Wieringermeer polder maar geleidlijk aan werd de boon vervangen door de bruine boon.
Dankzij Ruurd Walrecht van de Oerakker is deze boon van de ondergang gered. Hij verzamelde informatie en zaden van oud Hollandse rassen. De Wieringer boon was nergens meer te vinden. Dankzij internet vond Walrecht eind jaren negentig een online zadenlijst uit de VS waaruit hij de zaden kon bestellen van de Wieringer boon, daar inmiddels Wirringer geheten. Ze bleken afkomstig van emigranten die ze net na de tweede wereldoorlog uit Noord Holland hadden meegenomen.
De Wieringer boon is opgenomen in de oranje lijst met oude bonenrassen. Langzamerhand komen de oude rassen weer terug door het zaad jaar na jaar uit te telen bij diverse enthousiaste telers en boerderijen. De Wieringerbonen worden geteeld en verkocht in de museumwinkel van het Wieringer Eilandmuseum Jan Lont.
Einde citaat
Mijn oude Slowfood hart gaat weer kloppen als ik zoiets lees; er is moeite gedaan om een stuk oude lokale eetcultuur terug te voeren. Er staat ook een origineel Wieringer streekgerecht op de bijsluiter. Ook dat zal ik hier vermelden.
Recept Wieringer bonen met spekjes & stroop
Voor 2 personen
- 200 gram Wieringer bonen
- 100 gram spekblokjes
- een paar zure augurken
- 2 lepels zure uitjes
- stroop
Bereiding
Bonen wassen en een nacht weken. Koken in het weekwater met weinig zout, gaartijd 30 - 60 minuten. Spekjes uitbakken, augurk fijn snijden. Alles samen met de bonen eten. De echte Wieringer eet ze met stroop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten