Eerst naar de notaris om mijn testament te ondertekenen. Ik was sterk onder de indruk van de professionaliteit van deze beroepsbeoefenaren die opgeleid zijn - zoals ik dat ooit heb horen definiëren - tot het beoefenen van eerlijkheid. Precies volgens de regels werd mij in afzondering met de notaris de procedure en de inhoudelijkheid en de consequenties van het testament voorgehouden alvorens hij en ik tot tekening over gingen. Dat was bepaald geen kwestie van "even een handtekening zetten". De precisie van het apothekersvak schoot mij even door het hoofd; dat is ook zo'n professie waarin precisie de hoofdrol speelt.
Om het geregelde te vieren hebben we geluncht bij restaurant "De Hoefslag", het dichtstbijzijnde sterrenrestaurant. We kenden het wel van vorige bezoeken; ik heb er een keer met de voorzitter van mijn DHV bestuur en onze vrouwen gegeten, een keer met het projectteam van P&K en al eens eerder een keer met Roos. Bij die laatste keer had De Hoefslag overigens haar Michelinster verloren. Bij het ophalen van de herinnering aan die laatste keer schoot ons het potsierlijke handelen van de sommelier nog te binnen; toen het opgediende gerecht iets anders bleek te bevatten dan waar hij zijn zeer uitgebreid verhaal - met bosaardbeitjes - had verteld, kwam hij met een correctie. Die bosaardbeitjes zullen ons altijd blijven amuseren. gewoon een slap lulverhaal bij een verder prima wijn overigens. Ooit heb ik bij de Hoefslag een rode wijn gedronken die ik werkelijk goddelijk vond en dat terwijl ik helemaal niet zo gek ben op rode wijn, dus aan die wijn lag het niet hoor.
Altijd weer een feest om bij een sterrenrestaurant te eten; heeft best wat weg van een voorstelling; show en een veelheid aan smaken; aangenaam muziekje erbij en alles spick en span in orde.
Alleen wiebelde de tafel een heel klein beetje waar ik bij het afscheid nemen de gerant attent maakte: "als die meneer van Michelin langskomt kan het je je ster kosten", maakte ik een grap. Om de show af te maken ging ik nog even langs bij de chef om hem te bedanken. We hadden een heerlijke dag al met al die nog eens gelardeerd werd door prachtig weer waar we ook tijdens de lunch van konden genieten.
Om het geregelde te vieren hebben we geluncht bij restaurant "De Hoefslag", het dichtstbijzijnde sterrenrestaurant. We kenden het wel van vorige bezoeken; ik heb er een keer met de voorzitter van mijn DHV bestuur en onze vrouwen gegeten, een keer met het projectteam van P&K en al eens eerder een keer met Roos. Bij die laatste keer had De Hoefslag overigens haar Michelinster verloren. Bij het ophalen van de herinnering aan die laatste keer schoot ons het potsierlijke handelen van de sommelier nog te binnen; toen het opgediende gerecht iets anders bleek te bevatten dan waar hij zijn zeer uitgebreid verhaal - met bosaardbeitjes - had verteld, kwam hij met een correctie. Die bosaardbeitjes zullen ons altijd blijven amuseren. gewoon een slap lulverhaal bij een verder prima wijn overigens. Ooit heb ik bij de Hoefslag een rode wijn gedronken die ik werkelijk goddelijk vond en dat terwijl ik helemaal niet zo gek ben op rode wijn, dus aan die wijn lag het niet hoor.
Altijd weer een feest om bij een sterrenrestaurant te eten; heeft best wat weg van een voorstelling; show en een veelheid aan smaken; aangenaam muziekje erbij en alles spick en span in orde.
Alleen wiebelde de tafel een heel klein beetje waar ik bij het afscheid nemen de gerant attent maakte: "als die meneer van Michelin langskomt kan het je je ster kosten", maakte ik een grap. Om de show af te maken ging ik nog even langs bij de chef om hem te bedanken. We hadden een heerlijke dag al met al die nog eens gelardeerd werd door prachtig weer waar we ook tijdens de lunch van konden genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten