 |
| Enigszins versleten na zoveel jaren gebruik |
Inmiddels 76 jaar geworden voel je toch de adem van magere Hein krachtig in je nek blazen, het effect bij mij is o.a. dat ik de spullen die mij dierbaar zijn graag een goede plek wil garanderen voor het moment dat ik het "requiem eternam" definitief zal hebben bereikt. Mijn oude stoelen, ooit aangeschaft door mijn grootmoeder en na haar verscheiden nog lang gebruikt door mijn ouders en na hun verscheiden en enige tijd op zolder in de Hoflaan uiteindelijk bij mij in de flat ondergebracht, zijn me zeer dierbaar. Bij de laatste grote ontmoeting met al m'n kinderen bleek tot mijn genoegen dat Nathalie de stoelen erg mooi vond en die na mijn "plaatsmaking" graag zou willen hebben. Zij tekende daarbij wel aan dat het "minstens nog 20 jaar zou duren". Nou, dat is niet echt mijn wens, maar lief bedoeld door haar.
Aangezien de stoelen na zoveel jaren trouwe dienst tekenen van slijtage beginnen te vertonen heb ik vanwege hun te verwachten zoveelste "leven" besloten om hen te laten herbekleden. En zo ging ik vandaag langs bij de meubelstoffeerderij hier in het dorp.
Eerder had ik Nathalie gevraagd aan welke kleuren zij de voorkeur gaf en dat bleek ook mijn voorkeur te bevatten. De meneer van de stoffeerderij toonde mij verschillende stalen en die fotografeerde ik en stuurde hen later naar Nathalie. En ook haar voorkeur ging uit naar de oranje-rode variant. Die gaat het dus worden en dan zie ik wel hoeveel jaren ik daar zelf nog gebruik van zal kunnen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten