Vanmorgen weer in het teken van de muziek, dit keer trad een bekende van ons, Maxime Snaters op met een celliste. Hadden we niet op gerekend, we dachten dat zij in haar eentje zou spelen. De eerste sonate voor cello en piano was van Mendelsohn. Ik zat met bewondering te luisteren naar het razendsnelle pianospel dat Maxime schitterend uitvoerde, de cello partij viel een beetje tegen. Wij zaten vlak achter de piano en ik genoot van het pianospel waarvoor ik Maxime na afloop ook complimenteerde. Bij de tweede sonate die zij speelden, van Debussy, was ik niet onder de indruk, noch van het spel maar ook niet van de complsitie. Het derde stuk dat zij speelden was mij bekend, de Berceuse voor piano en strijkinstrument van Fauré. Heb ik in het verleden een aantal keren gespeeld met een kennis van ons, mooie zwijmelmuziek. Een volgende keer hoop ik Maxime solo te horen spelen of als begeleidster van Irene bij de VvhL.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten