Nieuwe problemen met oude technische oplossing?!

 Ik las zoiets in de krant dat er voor de klimaatproblematiek (technische?) oplossingen moesten worden ontwikkeld. Wat dat betreft ben ik nog niet zo overtuigd; die "toekomstige problemen" zagen we 40 jaar geleden al langzaam maar zeker opdoemen uit de mist, maar we hebben er toen niet de urgentie van ingezien en de technieken niet ontwikkeld. Daarbij denk ik aan een techniek om elektriciteit c.q. energie adequaat op te kunnen slaan teneinde duurzame energie als duurzame elektriciteit, afkomstig van zonne-cellen of windmolens of andere natuurlijke bronnen op te slaan, maar ook andere, meer in de sociale sfeer om matigheid te stimuleren, zeker in de schatrijke westerse wereld. Maar tot heden werd de urgentie van de problematiek nauwelijks gevoeld en ook nu ontbreekt nog steeds het gevoel van urgentie, ook bij de toekomstige generatie(s), met uitzonderingen als Greta Thunberg. Ik merkte het onlangs ook bij leden van de werkgroep Eilandspolder, leeftijdsgenoten die zich wel degelijk realiseren dat het mis dreigt te gaan, maar er ondanks het recente IPCC rapport niet van overtuigd zijn - zoals ik zelf, zij het naar ik hoop ten onrechte - dat het al niet meer te redden valt; als ik zo om me heen kijk en luister zie ik geen enkel teken van gedragsverandering. Ook in de krant lees ik van geen verandering, in tegendeel, een minister die de snelwegen rond Utrecht nog wil verbreden in plaats van op de een of andere manier het gemotoriseerd verkeer doen minderen. Ik heb geen enkele verwachting dat we zelfs maar minder CO2 zullen gaan uitstoten als ontwikkelde wereld, met de VS voorop, terwijl we al zoveel meer uitstoten dan de derde wereld landen per hoofd van de bevolking.
Mijn collegae rietruimers hadden wel heel sympathieke maatregelen in gedachten waarbij de gedachten van een zekere Hueting naar voren kwamen; de belasting op vervuilende activiteiten verhogen en de financiële opbrengsten daarvan ter beschikking stellen aan alternatieve ontwikkelingen. De enige associatie die ik met de naam Hueting had, was dat van de klokkenluider omtrent de politionele acties, maar dat was kennelijk een naamgenoot.
Naar mijn mening zou een mogelijke weg terug juist wel gelegen liggen in oude technieken; ga gewoon terug naar de activiteiten van de jaren vijftig, vroege jaren zestig. Maar als je daar goed bij nadenkt weet je dat het ondenkbaar is dat een dergelijke weg terug zonder de grootste problemen zou verlopen.