Begrafenismuziek

 Een melodie schoot mij te binnen en ik luisterde goed en bedacht mij dat het om het klarinet concert van Mozart ging en inderdaad, Youtube bevestigde mijn muziekgeheugen; een prachtige uitvoering van een solist en orkest uit IJsland ontlokte deze prachtige muziek aan mijn eenvoudige laptop PC. Vervolgens zag ik op het lijstje van Youtube met voorgestelde muziek het Adagio van Albinoni en realiseerde me dat deze emotionele, om niet te zeggen wat zwaarmoedige, maar prachtige muziek tijdens de begrafenis van grootmoeder Mien werd gespeeld in combinatie met het Ombra mai Fu van Händel. Ik moest er toch even naar luisteren en het inspireerde mij tot het schrijven van deze Blog.
De laatste tijd wordt ik nogal regelmatig geconfronteerd met "afscheid van het actieve leven". Mensen die op grond van hun bijzonder hoge leeftijd - 90+ - niet meer zelfstandig kunnen wonen, wat mij de wenselijkheid van een dergelijk zeer hoge leeftijd nogal doet afschrikken, maar ook van begrafenissen, het onafwendbare einde van het leven. De laatste vertegenwoordiger van de generatie "voor ons" in de familie, oom Kees enkele weken geleden; een begrafenis die ik samen met mijn broer Henk bijwoonde. En afgelopen week het overlijden van Corinne, de allervriendelijkste supporter van de vrijwilligersgroep Eilandspolder die onze bijeenkomsten, uit dankbaarheid voor onze inspanningen betreffende het onderhoud van de natuurwaarde van dit wonderschone gebied "opleukte" door telkens voor een taart te zorgen wanneer we in ons clubhuis aan de koffie gingen. Ondanks dat ik haar nooit heb ontmoet en, afgezien van een enkel e-mailtje geen contact met haar had vond ik haar inbreng voor onze werkgroep van onschatbare waarde.