 |
| Middenin de Mandercirkel |
Het was lang geleden dat ik de Mandercirkels voor het eerst heb bezocht samen met Roos. Twee fascinerende cirkels op de topografische kaarten op de grens van Twente en Duitsland; vanuit het vliegtuig had ik ze ooit eens gezien toen ik vanuit Oostenrijk terug vloog. Het naoberpad ging er vlak langs. Destijds waren het twee forse, cirkelvormige kale vlakten die ooit waren aangelegd door een zekere Jannink.
Ik had Roos gevraagd of zij voor mij een track kon construeren in het navigatie wandelprogramma Komoot; een 18 kilometer lange track van Tubbergen, via de Mandercirkels naar Ootmarsum was het resultaat van haar inspanningen. Met mijn inspanning van deze dag, een wandeltocht door het schone landschap van Twente volbracht ik mijn eigen wens. Ik sta iedere keer weer versteld hoe Roos het voor elkaar krijgt om louter op de informatie van de kaarten in Komoot in voor haar onbekend landschap zulke fraaie routes te construeren; ik doe het haar niet na. Er waren stukken over paden bij die nauwelijks belopen werden maar toch openbaar toegankelijke (wandel)paden waren.
Uiteindelijk kwam ik terecht op mijn hoofddoel, de Mandercirkels. In eerste instantie herkende ik ze niet eens; volledig tot heidelandschap veranderde vlakte, ontzettend mooi natuurlijk eind augustus, de bloeiperiode van de heide. Op de kaart zag ik dat het hier de Mandercirkel I betrof met de constructie in het midden, destijds een kleine dijkconstructie, nu volledig overgroeid met heerlijke smakende bramen. In het midden een regelrecht paradijsje; een piepklein vijvertje met prachtige oeverplanten. Ik heb er met bewondering van genoten. Overigens hoorde ik in het gebied van deze Mandercirkel ook duidelijk het gezoem van insecten rond de bloeiende heidestruiken, toch inmiddels een wat zeldzaam geluid. Inmiddels was de zon definitief doorgebroken, werd het warm en trok ik de korte broek aan. Het kostte me enige moeite om afscheid te nemen van dit gebied. Zal in m'n agenda schrijven dat ik volgend jaar in dit weekeinde opnieuw naar dit vijvertje ga kijken. Inmiddels weet ik dat die bus 64 uit Almelo ieder uur rijdt, zelfs op zondag! Vanuit Vasse kun je hier nog makkelijker komen en Vasse is een mooi stadje heb ik mij door de buschauffeur laten vertellen.
Over de rest van de wandeling niets dan lof voor Roos en mijn eigen uithoudingsvermogen. Vanwege geplande werkzaamheden moest ik over Arnhem terug en daarna nog die kat, die nauwelijks belangstelling voor me toonde nadat ik hem goed van voedsel had voorzien. Eén keer per dag bezoek lijkt mij ruimschoots voldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten