Feestelijke dag

Vandaag 75 jaar geleden

31 mei blijft voor mij altijd weer een memorabele datum; dat was de dag waarop mijn ouders elkaar in 1946 het jawoord gaven, vandaag op de kop af 75 jaar geleden. Werden de kroonjaren in vroeger jaren vaak gevierd met een uitgebreid diner, waarvoor niet alleen familie maar ook vrienden werden uitgenodigd. Steevast ergens in Noord Holland en meestal in Schoorl omdat ze elkaar daar in 1942 hadden ontmoet bij een vakantie.
Dit mooie ronde kroonjaar vond ik toch wel een reden om bij stil te staan en stuurde dan ook een e-mail aan mijn beide broers. We worden ook ouder en daar sprak broer Jan zich over uit. Ik sta daar niet zo vaak bij stil maar realiseer me al vele decennia dat het leven eindig is en dat je er van moet genieten. Ik vind het zo'n prachtig geschenk dat ik leef!
Maar nog een heuglijk feit op deze datum; Douwe, de zoon van Roos zag vandaag 36 jaar geleden het levenslicht, aanleiding om vanavond even bij hem langs te gaan. "Niet te vroeg", had hij mij ge-appt. Ik dacht al dat hij vast nog naar de sportschool was geweest en inderdaad; moe zat hij op een stoel lekker in het licht van de ondergaande zon op de negende verdieping van zijn flat met prachtig uitzicht. Een scholeksterpaartje vloog van het dak op en neer; had zeker jongen die werden gevoerd; zorgzaam gedrag dat ik niet ken van weidevogels; Ab maar eens naar vragen.
We dronken koffie en spraken uitgebreid over tal van onderwerpen waaronder natuurlijk het sporten in de sportschool, het grote plezier van veel jonge mannen tegenwoordig. Douwe is een reusachtige, gespierde kerel die er vanavond een beetje de pest in had dat hij binnen de groep als laatste bij de kennelijk als competitie ingezette training was geëindigd. Dat gebeurde mij op die leeftijd zo vaak en daar heb ik echt nooit mee gezeten. Ik vertelde Douwe nog over de "Cooper test" die ik in mijn militaire vooropleiding moest afleggen en daarbij werd geholpen door twee beroeps die mij tussen zich innamen en over de eindstreep hielpen. Beladen met een geweer redde ik dat echt niet binnen de tijd. Maar de test had ik gehaald?! Ach ja, in ons peloton van AG's die toch niet in actieve dienst zouden gaan was het allemaal niet zo streng. 
Het was zelfs nog een beetje licht toen ik iets over 22 uur weer rustig terug naar huis peddelde op mijn ouwe fietsje.