13 mei 2021

Een refugium voor fluitekruid

 

Louter speenkruid en geen raapzaad

De eerste keer dat het me opviel was toen we vorig jaar op bezoek gingen naar Peter en Jessica om Joris voor het eerst te bewonderen, nu ongeveer een jaar geleden. Ook toen was het dus voorjaar en stonden de velden vol voorjaarsbloemen. Daar waar ik het fluitekruid verwachtte zag ik bij die gelegenheid toch vooral, zo niet uitsluitend de gele bloemetjes van het raapzaad, dat ik toen nog voor koolzaad hield. Dit jaar was dat ook overal het geval en zag ik vanuit de trein eigenlijk nog maar zelden een slootrand zonder een overvloed aan raapzaad maar juist met de inmiddels ouderwetse fluitekruid struikjes. Edoch, toen ik vorige week vrijdag op weg was naar Arja en de kids zag ik in haar buurtje bij de sloot uitsluitend fluitekruid; geen enkel geel bloeiend raapzaad. Het wordt duidelijk verdrongen; heb dat eigenlijk nog nooit zo duidelijk kunnen zien dat de ene plant de andere verdringt. Maar hier in den Haag, middenin het stadsgebied dus nog een ongerept stukje klassiek NLse slootoever vegetatie want er stond ook hier en daar wat stinkende gouwe en andere inheemse wilde bloemen.

Geen opmerkingen: