Systeem Culbertson

 

Bladzijde uit het blad van de NBB

Vanmorgen heb ik eerst Roos naar het station gebracht; het was droog en dan had ik ook mijn loopje voor vandaag maar gemaakt. Thuis in de flat keek ik of er misschien al post was gekomen; en ja hoor, daar lag het verenigingsblad van de Nederlandse Bridge Bond (NBB). Eigenlijk een beetje tegen mijn gewoonte maakte ik het direct los uit de obligate plastic hoes en bladerde het door. Er stond niet alleen een geniale manier in om een bepaald moeilijk spel zonder problemen uit te spelen, maar ook een interessant stuk bridge geschiedenis. U weet, vaste lezer dat ik erg in historische zaken ben geïnteresseerd, zelfs in de historie van het bridge. Mijn oog viel direct op een portret uit vooroorlogse tijden, Ely Culbertson, een van degenen die Bridge de huiskamers in heeft geholpen.
In mijn jonge jeugdjaren heb ik kaarten geleerd van mijn grootmoeder; als ik daar logeerde ging ik zelfs mee naar de kaartclub, zoals zij die noemde. Daar werd overigens niet gebridged, maar geklaverjast; dat spel had zij mij ook geleerd. Ik kende dus het kaartspel, wist wat troef betekende en dat kaarten verschillende waarden hadden en een zekere slagkracht. Overigens is die bij klaverjassen heel wat ingewikkelder dan bij bridgen, maar verder is het een vrij lullige aangelegenheid vergeleken bij bridgen. Mijn grootmoeder was verslingerd aan haar kaartkluppie en sloeg geen week over! 
Op tienjarige leeftijd raakte ik bevriend met mijn jeugdvriend Bram, een vriendschap die zo'n veertig jaar heeft bestaan. Bij Bram thuis werd ook gekaart; gebridged, maar ook Canasta gespeeld. Dat laatste deden we vaak met zijn moeder en inwonende grootmoeder en zijn zussen. Was ontzettend leuk, maar bridgen was er niet bij (helaas?). Dat deden alleen de volwassenen en altijd 's-avonds. Met vier spelers werd daar wekelijks gebridged en naar ik hoorde zeggen werd het systeem van Culbertson gespeeld, vandaar dat ik die naam al zestig jaar geleden voor het eerst hoorde. Daar staat een ontzettend leuk verhaal over in genoemd bridgeblad van deze maand.
Achteraf vraag ik mij af wat er zou zijn gebeurd als Bram en ik wel bridgen hadden geleerd in die tijd. We zaten samen op de HBS in de zelfde klas en waren altijd de twee besten in wiskunde, dus niet uitgesproken dom. Zouden we - zoals Chris Niemeijer en anderen - ons helemaal in het spel, pardon, de sport hebben verzopen en onze carrière erin gezocht hebben, of het ver gebracht hebben in het wedstrijdbridge? Het zal altijd in nevelen gehuld blijven. Bram is aanzienlijk verder gekomen met bridgen dan ik. Ik heb het in m'n studententijd pas geleerd en het toen jaren niet meer gedaan. Nog wel geprobeerd met Anneke en toen ook weer jaren niet en sinds een jaar of 10 met Roos en dat gaat best aardig; leuke manier om af en toe op de computer te doen met step bridge, en vooral om in bridge weekenden met Dekker bridge op leuke plekken, met name Valkenburg te verpozen en 's-avonds zo je afleiding te hebben.