Roos verbaast zich vaak over mijn merkwaardig goed geheugen, althans daar waar het oeroude gebeurtenissen betreft. Daarbij doet zij steeds oneer aan haar eigen geheugen waarvan ze zelf zegt dat het nauwelijks aanwezig is. Maar onlangs bleek het tegendeel. Al associërend bleken we beiden over een geheugen voor ver voorbije tijden te hebben. Wat je nodig hebt is gewoon een associatie. Zo kwamen we uiteindelijk uit bij een snoepwinkel; een fenomeen dat tegenwoordig niet meer bestaat en in onze jeugd nog maar nauwelijks. Spraken onze ouders en grootouders nog van snoep voor een halve cent, daar kon je in onze tijd voor 5 cent een stroopsoldaatje of een trekdrop kopen; bij Roos in Rotterdam kon je zelfs voor een cent nog twee dingen kopen, twee toverballen waarschijnlijk, een soort van kindersnoepje waar je op moest zuigen waardoor het snoepje steeds een andere kleur kreeg. Kauwgom, zoethout, en allerlei snoep kon je daar kopen. In Den Burg, Texel heb je nog een nieuw ingerichte ouderwetse snoepwinkel meen ik mij te herinneren. We beleefden het minder als nostalgie dan als een waarneming dat er weinig mis is aan ons geheugen. Anderzijds, als ik niets had genoteerd als voorbereiding voor deze blog dan had ik hooguit nog geweten dat we het ergens uit ons verleden over hadden gehad, maar absoluut niet meer van die snoepwinkel. Geheugen uit oude tijden is dus vooral associatief, op zich natuurlijk toch wonderlijk dat al die irrelevante waarnemingen en gebeurtenissen nog ergens aanwezig zijn en oproepbaar zijn in die pond onbegrijpbaar complexe grijze materie in onze schedels; "een wonder", neig ik te zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten