Jarige Sjoerd

 

Stuk taart ter viering

Wat lijkt het nog maar kort geleden dat ik met Roos rondliep op Lesbos en dat dochter Arja mij belde om te vertellen dat haar zoon Sjoerd was geboren. Overigens mocht ik bij die eerste boodschap zijn naam nog niet weten; dat wilde ze het eerst aan de andere twee kinderen vertellen. Maar gisteren werd hij zes. Arja belde mij gisteren of ik vandaag taart wilde komen eten vanwege Sjoerds' verjaardag. Natuurlijk wilde ik dat ondanks dat ik een wandeling had gepland. We spraken af dat ik er rond koffietijd, 11 uur zou zijn.
Vanmorgen vroeg opgestaan als altijd. Ik wilde eerst nog even naar de markt, aardappelen halen en nog even naar de Veenendaalsche Reform kraam voor gist en zilvervliesrijst. Voor m'n gevoel moest ik me haasten om de trein te halen. Eerst de gekochte spullen naar de flat gebracht en in de schuur gezet en toen haasje repje naar het station. Daar haalde ik nog een trein eerder dan ik had gepland en ook de overstap in Utrecht liep zo gesmeerd dat ik uiteindelijk al om 10.05 in Den Haag was. Daardoor kon ik lekker een stuk door de stad gaan lopen; het was mooi weer en ik had zin om even stevig de benen te strekken. Als plattelander die ik inmiddels een beetje  ben geworden had ik de neiging om af en toe iemand te begroeten; niets daarvan, iedereen keek zo nors dat ik het wel liet. Corona in een grote stad heeft toch wel een heel groot effect op onze sociale omgang! Is het dat allemaal wel waard? vroeg ik mij af. Die ongelooflijke angst die via de media is aangewakkerd werkt desastreus op de onderlinge omgang.
Eenmaal aangekomen bij Arja werd ik warm welkom geheten door de kinderen; op Gijs na waren ze allemaal thuis; een drukte van belang. Ik vermoedde al dat Sjoerd vast gerekend had op een cadeautje; Arja had al gezegd dat ze me zo laat had gebeld dat ik vast niets zou hebben. Ik begin er niet aan om cadeaus te geven; alle kleinkinderen krijgen van mij een fors bedrag om later wat mee te doen en ze krijgen tegenwoordig zo krankzinnig veel rommel, c.q. cadeaus dat ik daar niet aan mee wil werken. Wel vroeg hij wat er allemaal in mijn rugzak zat. Dat waren allemaal dingen die ik mee zou nemen naar Roos zoals een bridgeboek en wat oude folders over vakantie bestemmingen, dus niets voor kinderen. Ik vroeg hem dan ook of hij nog niet genoeg had; de vorige keer dat ik er was liet hij mij zijn kamer zien die helemaal vol lag met allemaal dingen die hij had gekregen, vandaar. 
Ik ging weer bijtijds richting station en liep eerst een behoorlijk stuk om nogmaals wat beweging te hebben. Het laatste stuk nam ik de tram en tot slot was de OV-engel me weer genadig en vertrok de Intercity naar Zwolle, via Lelystad 5 minuten later. Mooie route zo langs de Oostvaardersplassen. 
Roos had heerlijke boerenkool, voorjaarsboerenkool wel te verstaan, van de enorme stronken van vorig jaar die inmiddels weer zijn uitgelopen. Ze staan prachtig in bloei, maar de bladeren zijn inmiddels geïnternaliseerd.