Bittere andijvie

 Deze dagen probeer ik een beetje de rol van mantelzorger te spelen, maar af en toe moet ik natuurlijk heen en weer reizen van Wijhe naar Bilthoven en vice versa. Ervaar ik overigens nauwelijks als een belasting als ik maar de e-reader niet vergeet. Vanuit Bilthoven neem ik vaak dingen mee waarvan we weten dat die hier wel erg lekker zijn zoals Oostenrijkse bergkaas van "John", de superieure kaaswinkel op de Hessenweg hier in de Bilt. Maar natuurlijk ook zuivel van boer Dirk en groenten van Theo. 
Vandaag geen andijvie van Theo, maar van de Koopman, waar ik ook om andere boodschappen moest zijn. En een flink stuk bergkaas. 
Roos knapt inmiddels wel op, maar moet het echt kalmpjes aan doen. 's-Avonds hebben we voor de tweede keer naar het interview met Annejet van der Zijl gekeken. Inmiddels heb ik "Sonny boy" uit; het is inderdaad een heel bijzonder boek; menselijk, goed beschrijvend hoe een vrouw met pit en medegevoel zich door het leven slaat. Maar ook de vreselijke omstandigheden tijdens de oorlog nadat verraad wordt gepleegd in het geval van Joodse onderduikers en het gruwelijk vervolg in de concentratiekampen. Ben erg onder de indruk hoe Annejet dit niet alleen heeft uitgezocht maar ook met veel medegevoel weet te beschrijven. 
In het interview zegt ze dat het grootste compliment dat ze heeft gekregen voor haar schrijfwerk afkomstig was van Sonny boy zelf: "Annejet, je hebt me mijn ouders terug gegeven!". Nu ik het boek ten tweede male heb gelezen begrijp ik heel goed wat de uiteindelijke hoofdpersoon, althans de naamgever van het boek hiermee bedoelde. Mocht u het nog niet gelezen hebben dan adviseer ik dit boek met klem aan; een prachtig beschreven dramatisch en toch ook optimistische levensgeschiedenis die helaas gruwelijk tot haar einde komt.