Op het perron van Nunspeet

In Nunspeet stoppen de treinen uit beide richtingen vrijwel op het zelfde moment. EN vanuit Wijhe en vanuit Bilthoven kun je om 9.00 uur vertrekken om rond 9.45 vrijwel tegelijk te arriveren in Nunspeet, die prachtige entree naar de Veluwe. Daar zat mijn Roosje al enkele minuten te wachten toen ik aankwam; de conducteur wenste ons een fijne wandeldag en daar gingen we na een warme ontmoetingskus. Nog behoorlijk dik aangekleed - Roos had zelfs handschoenen aan en ik nog een muts op - gingen we op weg; via het kabouterbos naar de oversteek van de snelweg en toen de almaar stiller wordende Veluwe op. Met de zon in de rug was het uitzicht van een bekoorlijke schoonheid. Het zou de hele dag rustig blijven; de mensen zijn een beetje zat gewandeld lijkt het wel; nou, wij niet. Hoe vaak zouden we deze route al niet gedaan hebben; ik was hier een week geleden nog en merkte toen op dat de route met vertrek vanuit Nunspeet i.p.v. bushalte "de Zwarte Boer" veel prettiger is. Inmiddels weet ik precies hoe laat je de bus kunt halen in Leuvenum om binnen de beperkingen van ons NS abonnement te kunnen reizen.
En prachtig was het; de natuur in volle verwachting van het voorjaar; knoppen op uitbarsten. 
Het werd snel al te warm voor de jas; die ging in de tas en even later Roos het zelfde. Bij een bankje trok ik zelfs de meegenomen korte broek aan en droeg Roos e.e.a. aan meegenomen spullen over; mijn tas raakte behoorlijk gevuld, maar alles kon er nog in.
De zandverstuivingen lieten we enigszins rechts liggen zodat we de snelweg niet hoefden te horen; daar achter ligt een verrassend gebied; korstmossen en onbegaan terrein zo te zien. Uiteindelijk kwamen we bij de beek; lekker koel; niet te geloven het was zo warm dat ik gewoon liep te zweten en dat in maart. We kwamen een stel tegen dat zich afvroeg wat we allemaal in onze rugzakken hadden zitten; zij waren duidelijk automobilisten die vanaf een parkeerplaats een rondje liepen want we kwamen hen later in tegenover gestelde richting weer tegen. Wij hadden onze kleding en natuurlijk eten en drinken bij ons.
Keurig op tijd kwamen we bij de bushalte en tot mijn verbazing zaten er een stuk of zes passagiers in het busje. Vorige week was ik de enige passagier. Was een fijne wandeldag geweest.