Deze tekening van een paardenhoofd ken ik letterlijk al mijn hele leven; mijn in 1935 overleden grootvader Jan ten Brink heeft die gemaakt op zijn ziekbed, zijn doodsbed kan ik beter zeggen. Hij had maagkanker; een pasfoto die ik ooit zag toont zijn uitgemergeld gezicht. Hij was machinist bij de NS, bij "het spoor", zoals oma Mien dat noemde. Ze zijn veel te kort getrouwd geweest; de 12,5 jaar hebben ze zelfs niet gehaald. Ze sprak altijd met heel veel warmte over hem; daarom is hij de grootouder waar ik feitelijk het meeste van weet, al zijn het vaak maar kleine details.
Dit paardenhoofd hing altijd op een zichtbare plek bij oma en na haar overlijden, eind jaren 70 bij mijn moeder, die haar vader al op 9-jarige leeftijd verloor. Na het overlijden van mijn moeder verhuisde "het paard" naar broer Jan waar het lang heeft gehangen in een grappig hoekje dat Thea en hij hadden ingericht met oude spullen uit de erfenis van onze grootouders. Plek genoeg in hun enorme boerderij-woning. Enige tijd geleden werden alle oude spullen opgeruimd en stond het allemaal te wachten op transport; tja, naar wie allemaal. In mijn schuur was geen plaats, maar "het paard" en de tweede tekening van Kaisersberg heb ik onlangs meegenomen en hebben beide prominent in mijn kamer gehangen. Maar nu gaat het paard opnieuw verhuizen en wel naar broer Henk die er ook aan gehecht bleek te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten