"Opa, boekie lezen".

Joke staat te koken

 Nu eens niet op vrijdag, maar op dinsdag naar Joke. Ze vroeg me om om 13.30 te komen, want dan zou ze zeker thuis zijn nadat ze Bram van school had gehaald. Ik had het goed getimed en met de Intercity naar Gouda en met de bus naar een voor mij nieuwe halte, Stolwijkersluis. Bus 3, die bij Joke voor de deur stopt zag ik nog juist wegrijden toen ik op het busstation arriveerde, geen ideale aansluiting zoals Joke mij later ook bevestigde. Aangekomen op Stolwijkersluis had ik eigenlijk niet zo'n idee hoe ik lopen moest, maar na even goed kijken wist ik toch globaal de richting. Maar helaas, ik wist het echt niet meer en was voor de zoveelste keer verdwaald in Gouda. Joke belde me met de vraag of ik mee zou lunchen en begon wat te lachen toen ik haar vertelde dat ik verdwaald was. Maar gelukkig had ik op m'n gevoel toch de juiste keuzes gemaakt en zag ik hun straat. Al snel zat ik met Joke en Bram aan tafel en at een sneetje brood mee. Gezellige kleuter inmiddels, onze Bram. Ronja was in de crêche dus Bram had het rijk, of beter gezegd, mijn schoot alleen en binnen de kortste tijd zat ik voor te lezen. Joke's kinderen zijn zo gewend om voorgelezen te worden, net als ons viertal destijds. Ik herinner mij nog een verhaal van Anneke dat ze met onze vier kinderen bij de boekwinkel was en een kinderboek pakte en ze alle vier op de grond gingen zitten om voorgelezen te worden, dit tot genoegen van de eigenaar van de boekwinkel: "die worden vaak voorgelezen!", was zijn positief commentaar. Toen in de loop van de middag ook Ronja weer thuis kwam zaten ze met z'n tweetjes bij mij op schoot om voorgelezen te worden. Op het laatst kon ik niet stoppen met gapen; je wordt zo melig van die kinderboekjes. Het werkte kennelijk aanstekelijk want ook de kinderen begonnen te gapen. Toen was het ook wel genoeg en gingen ze spelen terwijl ik keek hoe Joke uit haar Indiaas kookboek het avondmaal aan het bereiden was.
Gelukkig bedacht Joke dat ik wel rekening moest houden met de avondklok. En inderdaad; ik moest snel op de bus, nog 20 minuten wachten op de Intercity naar Utrecht, goede aansluiting naar Bilthoven en daar met de fiets naar huis. Slechts enkele minuten over negen stak ik de sleutel in het slot.