Snuffelen op de terabyte

Als backup voor mijn foto's, muziek en andere bestanden heb ik een terabyte schijf met een waanzinnig groot vermogen om van alles op te slaan waaronder alle muziek van Bach. Ooit, zeker 30 jaar geleden bedacht ik mij dat het nog wel eens mogelijk zou worden om die gigantische hoeveelheid muziek, die deze magistrale toonkunstenaar bij elkaar had gecomponeerd kon worden opgeslagen in iets met hooguit een volume van 1 kubieke centimeter; inmiddels past op zo'n terabyte schijf veel en veel meer. Ook mijn verzameling e-pubs vond ik gisteren terug met nogal wat titels. En al bladerend vond ik toevallig zelfs een aantal lezingen van Maarten van Rossem over de tweede wereld oorlog terug. Je kunt van Maarten van Rossem zeggen wat je wilt; ik geef toe dat hij zich meer en meer als een soort TV clown gedraagt, maar hij is een fantastisch spreker die op zijn speciale manier de essentialia onder de aandacht brengt. Hij schetste onkel Wolf, de naam die Adolf bij voorkeur in de sociale privé sfeer hanteerde als een onhandige sukkel in de jaren voor WO I, waarin hij zich overigens bijzonder moedig gedroeg. Een fantast, wordt wel van hem gezegd in de jaren na die Europese slachtpartij. Daarna bleek hij over ongehoorde redenaarsgaven te beschikken die hem tot politiek grote hoogte zouden brengen in de jaren waarvoor hij zich een wrede bekendheid verwierf die hem nog tot honderden jaren hierna bekendheid zal geven. Dat is dan het leuke van van Rossem die zich dan de vraag stelt of er iemand onder het gehoor is die nog een naam weet van iemand die zich een dergelijke bekendheid heeft verworven in de veertiende eeuw en die we nog kennen. Ik heb niet verder geluisterd; op zeker moment ben je het wel zat, maar ik ben toch wel benieuwd naar Maartens' visie op de verdere 20er en 30er jaren, de jaren van toenemende spanning in Europa. Veel van wat ik over die tijd heb gelezen, waaronder van Patrick Leigh Fermor die Duitsland doortrok in die jaren bij zijn voetreis van Rotterdam naar Constantinopel, doet mij denken, zij het in sterk verdunde vorm wat er heden speelt. Nu natuurlijk geen WO I die sterk bepalend was voor de verdere Europese gang van zaken, maar Corona en al jaren sluimerend populisme en nationalisme ondanks de positieve effecten van het verenig Europa. Een electoraat in verwarring; in NL zie je de terugvlucht van electoraat naar het midden, naar D66 met name; dat is steeds een teken geweest van schuilen bij een club die verstand heeft. Ik ga verder luisteren naar ons Maarten, die ooit door mijn onderbuurman werd gekarakteriseerd als "die azijnpisser".