Een mandoline, zonder Lien.

 

Op de voorgrond de mandoline

Kent u dat gekke liedje nog lezer?; Jo met de banjo en Lien met de Mandolien van Jasperina de Jong? Ik wist niet beter dan dat een mandoline een instrument was, een wat lullig instrument (excusez le mot), maar een muziekinstrument. Nou, kennelijk ook een instrument voor in de keuken zo zou Melle mij vandaag laten zien. Melle had mij deze herfst ingewijd in de eetbare paddenstoelen. We hadden in een paar uurtjes een respectabel aantal verschillende soorten verzameld en Melle had zelfs een reiskeukentje bij zich en van alles als vers brood en we hebben ergens op de stoep zitten smullen. Ik dacht dat ik aardig m'n weg kende in het culinair gebeuren maar vergeleken bij Melle ben ik maar een heel kleintje. 
We hadden voor vandaag afgesproken bij hem thuis. Ik had nog een paar stukken reebout liggen en had zo het idee dat Melle en zijn vrouw Ria daar wel raad mee zouden weten. Verder wonen zij sinds enkele jaren in Zutphen, lekker bij Roos in de buurt.
Gezellige ontvangst; Ria stond in de keuken en ik vroeg haar of ze naast alle kookkunsten van Melle zelf ook nog aan het koken was. Lachend zei ze: "ik sta af te wassen!", geestig en inderdaad stond ze tot haar ellebogen in het sop. Dat was lachen. Lekker aan de koffie en toen kwam Melle helemaal los. Hij heeft ontzettend veel ingrediënten om de smaak van het eten te verhogen. Ai ai, wat een feest om dat allemaal te zien en te ruiken. Ook had hij het - in nu komt de mandolien weer aan de orde - over een mandoline, een keukenapparaat waarmee je van alles klein kunt snijden. Toen ik het zag realiseerde ik mij dat we iets dergelijks heel vroeger ook wel eens hebben gekocht op de markt. Een apparaatje dat je met de nodige voorzichtigheid moet hanteren anders veroorzaakt het een bloedbad.
Melle had tevens een advies om van hun huis uit een leuke wandeling te maken en aan dat advies gaf ik natuurlijk gehoor. Ik was weer lekker bijtijds bij Roos die nu een prak boerenkool serveerde!
En op deze laatste dag van het jaar zaten we gezellig bij elkaar en spraken over van alles wat er dit jaar is gebeurd en dat is nogal wat. Met name op het gebied van de kinderen. Zo tegen het middernachtelijk uur trokken we een fles champagne open die Roos had staan en hebben die soldaat gemaakt. Het was, zoals de regering had verzocht een bijzonder rustig einde jaar feest; weinig knallen daar in Wijhe; in de straat waar Roos woont, geen enkele knal zelfs; allemaal ouderen. We konden dan ook rustig slapen. 
PS Ik zag dat het niet Lien, maar Mien met de Mandolien was in dat gekke liedje van Jasperien.